Rozdział 146

„Cieszę się, że to powiedziałeś”. Alec pstryknął palcami i poszedł do szafy. Wychodząc, miał dwa ogromne obrazy. Obróciwszy je, zobaczyłem, że to moje rysunki sprzed wieków. Jeden z nich przedstawiał głowę wilka, a drugi bielika amerykańskiego. „To były moje ulubione rysunki z twojego szkicownika. Oprawiłem je w ramkę i chciałbym je powiesić”.

Głos uwiązł mi w gardle. Wybrał dla nich idealną ramę. Jasnoszarą drewnianą, postarzaną ramę. Była grubsza i zrobiona z prawdziwego drewna, więc wydobywała każdy ruch pióra. Podszedłem, wziąłem głowę wilka i obejrzałem ją. Zajęło mi to tygodnie. Było w samym środku lata i nie przebywałem zbyt często w pakowalni.

Rozejrzałem się dookoła, „A co nad komodami?” Był pusty przystanek, który wydawał się idealny na to.