Rozdział 4 Dramatyczny pierwszy pocałunek

Layla natychmiast przestała płakać. Natychmiast zapytała: „Co to jest?”. Nadzieja rozgorzała na nowo w jej sercu.

Ale Clark nie odpowiedział jej na pytanie bezpośrednio. Zamiast tego zadzwonił do Piersona.

Niedługo potem Pierson zszedł na dół i wręczył Clarkowi dwa nowe dokumenty. Słyszał, że Layla kopnęła Clarka wcześniej, więc nie mógł powstrzymać się od spojrzenia na nią z ciekawością.

W tym momencie Clark położył dokumenty na stoliku kawowym i powiedział: „Jeśli chcesz zostać, podpisz to”.

Layla zapytała ze zdziwieniem: „Intercyza?”

Podniosła dokument ze stolika kawowego i przeczytała go od początku do końca, nie pomijając ani jednego słowa. Wymieniał szereg kwestii, takich jak podział majątku między nimi i sposób, w jaki powinni żyć w małżeństwie.

Po pierwsze, nieruchomości, które posiadali przed ślubem, miały pozostać ich osobistym majątkiem.

Po drugie, musieli pokazać światu zewnętrznemu, że są kochającą się parą. Obie strony powinny powstrzymać się od robienia czegokolwiek, co mogłoby wywołać plotki o rozpadzie związku. I nie mogli ingerować w swoje prywatne życie.

Wreszcie, gdy któraś ze stron złożyła pozew o rozwód, druga strona nie mogła wnieść sprzeciwu.

Na końcu dokumentu znajdowały się teksty uzupełniające, które mówiły: „Żonie surowo zabrania się uwodzenia męża w jakikolwiek sposób”.

Ten ostatni wpis sprawił, że szczęka Layli opadła w szoku. Jak Clark mógł być tak bezwstydny? Była tak wściekła, że jej twarz się zarumieniła.

Chciała go zapytać, co dało mu pewność siebie, by dodać tak absurdalną rzecz. Czy to był jego pusty portfel? Był bliski bankructwa. Kto pożądałby jego majątku, skoro ludzie wiedzieli, że jest prawie bez grosza? Poza tym, kto uwiódłby takiego kalekę jak on?

Layla zacisnęła usta i zaprotestowała: „To niesprawiedliwe. Ostatnie stwierdzenie mówi tylko, że nie mogę cię uwieść. Powinno być również powiedziane, że nie możesz mnie zmusić do seksu z tobą pod żadnymi okolicznościami”.

Ale Clark tylko zadrwił: „Przestań marzyć. Nie interesują mnie wieśniacy tacy jak ty”.

Po usłyszeniu tego Layla powiedziała: „W takim razie dodam do tej umowy kolejny warunek. Mianowicie, nie możesz złożyć pozwu o rozwód w ciągu dwóch lat. Podpiszę tę umowę, jeśli tylko obiecasz, że nasze małżeństwo potrwa co najmniej dwa lata”.

Leczenie jej babci potrwa około dwóch lat. Jeśli Clark nie rozwiódłby się z nią w tym czasie, rodzina Reedów nadal ponosiłaby koszty leczenia babci.

Clark spojrzał na jej delikatną twarz i zapytał: „Czy jesteś we mnie zakochana? Czy zamierzasz wykorzystać te dwa lata, żebym się w tobie zakochała?”

Layla była zirytowana, czuła

g był zbyt narcystyczny. Mruknęła: „Nie martw się. Nigdy się w tobie nie zakocham. Proszę też, strzeż swojego serca. Radzę ci, żebyś się we mnie nie zakochał”.

„Ty?” Clark parsknął śmiechem i spojrzał na nią od góry do dołu. Jakby usłyszał wielki dowcip.

Ale nadal prosił Piersona o dodanie tej klauzuli do umowy.

Pierson wrócił do gabinetu, aby poprawić umowę i ją wydrukować. Wkrótce wrócił na dół z nową. Layla przeczytała każdy warunek jeszcze raz i podpisała. „Okej. Od teraz będziemy udawać prawdziwą parę”.

Clark również podpisał umowę i poprosił Piersona, aby zaniósł ją do prawnika w celu poświadczenia notarialnego. Po wyjściu Piersona zwrócił się do Layli. „Pomóż mi się przebrać”.

Robiło się ciemno, więc chciał przebrać się w piżamę i położyć się spać, aby odpocząć.

Ale ku jego zaskoczeniu Layla odmówiła.

„Nie jestem głupcem. Jeśli pomogę ci się przebrać, co jeśli mnie oczernisz i sprawisz, że będzie wyglądało, że cię uwiodłem? Wtedy powiesz, że łamię naszą umowę, prawda?” Po tych słowach Layla odwróciła się i spojrzała na sofę obok siebie, myśląc, że zadowoli się nią tej nocy. Spanie tutaj nie było dla niej żadnym problemem.

„Czyż obowiązkiem żony nie jest troska o męża, który nie jest zdrowy? Teraz wątpię, czy możesz udawać dobrą żonę przed innymi ludźmi”. Kiedy to powiedział, w tonie Clarka dało się wyczuć nutę niezadowolenia.

„Dlaczego? Co w tym takiego trudnego?”

Layla podeszła do szafy i wyjęła jedwabną koszulę nocną. Następnie podeszła do Clarka i szybko otworzyła kołnierzyk szlafroka. Złapała go za dół i mocno szarpnęła w dół, żeby go zdjąć.

„Przestań! Co ty próbujesz zrobić?” powiedział Clark przez zaciśnięte zęby.

Nie spodziewał się, że będzie go traktować niegrzecznie. Czy ona się go nie bała?

„Cicho! Bądź cicho!” Layla kontynuowała wyciąganie jego szlafroka .

Próbowała go zdjąć, ale jej się nie udało. Zmarszczyła brwi i położyła jedną rękę na jego ramieniu, a drugą pod kolanami. Następnie pochyliła się i podniosła go z wózka inwalidzkiego, zamierzając położyć go na łóżku.

Oczy Clarka rozszerzyły się, ale odruchowo objął ją ramionami za szyję. „Ty...”

Layla była zaskoczona, gdy jego zimna dłoń dotknęła jej karku. Jej ciało zadrżało i nie mogła powstrzymać się od rozluźnienia uścisku.

Bał się, że może upaść na plecy, więc rozpaczliwie próbował się czegoś przytrzymać i wtedy złapał ją za kołnierz.

I skończyło się na tym, że pociągnął ją ze sobą.

Zanim Layla zdała sobie sprawę, co się stało, opadła ciężko na Clarka, a ich usta mocno się ze sobą połączyły.