Hoofdstuk 3 Solliciteren als mantelzorger

Door het tragische verlies van haar geliefde zoon raakte Victoria in een moeras van verlangen en kon ze zichzelf niet losmaken. Toen ze zag hoe het kind werd gepest door zijn leeftijdsgenoten en de wrok en wanhoop in zijn ogen zag, voelde haar hart alsof er een naald in zat, en voelde ze een doffe pijn. Ze dacht dat als haar kind nog leefde, hij zo oud zou zijn. Dus besloot ze de kleine bedelaar te adopteren en hem Jack te noemen.

Jack is slim en houdt van het kleine warme zonnetje in Victoria's leven. Ze steunen elkaar en brengen veel warme tijden samen door. Juist dankzij Jacks gezelschap kwam Victoria geleidelijk uit de schaduw van het verlies van haar kind en kreeg ze weer hoop in het leven.

Met de hulp van Oliver is Victoria als een hardnekkig onkruid dat gedijt in tegenspoed. Ze studeerde hard, beheerste zes talen en werd een uitstekende vertaler. Tegelijkertijd verfijnde ze ook haar medische kennis en werkt nu in een ziekenhuis in land M.

Toen de avond viel, pakte Victoria alles in en staarde stilletjes uit het raam. Vier jaar later besloot ze uiteindelijk terug te keren naar de plek die ooit haar hart brak. Op dat moment werd de erfenis die haar vader had nagelaten verduisterd door de familie van haar oom, en werd ze meedogenloos in de steek gelaten door haar ex-man Justin . Ze werd zelfs door de familie van haar oom eruit gegooid en verloor haar geliefde baby. Ze moet al deze grieven één voor één terugnemen! Ze is ervan overtuigd dat haar kind nog in deze wereld moet leven, wachtend tot zij het vindt.

Drie dagen later, Qingcheng-begraafplaats. Victoria hield een boeket witte madeliefjes in haar hand en plaatste het voorzichtig voor de grafsteen van haar ouders. "Papa, mama, ik ben terug." Ze fluisterde zachtjes, met tranen in haar ogen: "Het spijt me, ik kwam net terug om je te zien vandaag..."

Op dat moment ging de telefoon. Victoria nam de telefoon op en er klonk een vriendelijke mannenstem uit de telefoon: "Victoria, ben je teruggekeerd naar Qingcheng?"

Victoria trok haar wenkbrauwen lichtjes op: 'Senior broer, ik ben net terug. Wat wil je van mij?'

'Ik ben ook terug. Ik wacht op je in het Xingmeng Café. Als je tijd hebt, kom dan langs. Ik zie je wel als ik iets nodig heb.' verwachting.

'Oké, ik kom er meteen.' Victoria hing op en verliet haastig de begraafplaats.

Aangekomen bij Star Dream Cafe zag Victoria Oliver bij het raam staan zodra ze binnenkwam. Hij liep met een hartelijke glimlach naar haar toe: 'Victoria, wanneer ben je teruggekomen?'

"Vandaag is het de derde dag." reageerde Victoria.

'Hoe lang ben je van plan te blijven als je deze keer terugkomt? Of ben je nog niet klaar om te vertrekken?' vroeg Oliver bezorgd.

"Victoria, je hebt zo lang rondgezworven, het is tijd om terug te komen. Dit is tenslotte je geboorteplaats, ik kan je helpen een geschikte baan te vinden." Hij vervolgde: "Maar het is moeilijk om een baan als vertaler te vinden in China kan ik u helpen het Qingcheng-ziekenhuis aan het werk te zetten.’

Victoria knikte: "Bedankt, senior broer, ik ga deze keer echt niet weg. Ik zal je lastig vallen over je werk."

" Dan zal ik je laten kennismaken met werken in het ziekenhuis waar ik werk. Met jouw medische vaardigheden kan dat gemakkelijk aan de slag gaan. "Oliver zei blij: "Ik ga nu de vice-president bellen die verantwoordelijk is voor de afdeling Traditionele Chinese Geneeskunde. Hij is altijd hongerig naar talenten en zal je zeker van harte welkom heten!"

Victoria glimlachte: "Maar oudere broer, ik ben een beetje hebzuchtig en wil een andere parttime baan zoeken."

'Jij kent mijn situatie het beste. Ik heb geld nodig, veel geld', zei ze openhartig.

" Het is niet moeilijk om een deeltijdbaan te vinden. Ik heb een vriend die een handicap aan beide benen heeft en een verpleegster met medische vaardigheden nodig heeft om hem opnieuw te onderzoeken en te behandelen." Oliver aarzelde: "Het salaris kan je tevreden stellen, maar." hij heeft een beetje een persoonlijkheid. Het is niet gemakkelijk om mee om te gaan, weet je zeker dat je wilt gaan?'

' Ga! Waarom niet! je kunt geld verdienen.”Victoria knikte zonder aarzeling: 'Senior broer, kun je me alsjeblieft vragen of ik het mag proberen?'

"Jij, als anderen dit niet weten, denken ze dat je een geldhongerig persoon bent." Oliver schudde hulpeloos zijn hoofd, pakte zijn mobiele telefoon en draaide een nummer...

Die middag kwam Victoria naar de meest luxueuze villawijk in Qingcheng: Jingyuan. Hier introduceerde Oliver haar als verzorger.

De huishoudster George bracht haar naar de villa: " Dokter Yale , onze jonge meester houdt niet van contact met vreemden. U behandelt de jonge meester gewoon en doet een revalidatietraining. Stel verder geen vragen . " broer zei dat je jonge meester een slecht humeur heeft, ik zal de patiënt gewoon behandelen en verder niet veel zeggen.' Victoria toonde zijn begrip.

Ze werd naar de desinfectieruimte gebracht en haar hele lichaam werd gedesinfecteerd voordat ze naar boven ging. Op dat moment ging de deur van de villa open en kwamen een man en een vrouw binnen. Victoria keek op en haar pupillen krompen plotseling ineen. De bezoeker bleek haar ex-man Justin te zijn, en de vrouw naast haar leek zijn huidige vrouw Snow te zijn.

Justin zag Victoria ook , en zijn uitdrukking werd onmiddellijk buitengewoon somber. Hij keek Victoria doordringend aan , alsof hij haar wilde waarschuwen geen onzin te praten.

Victoria sneerde in haar hart. Hij was de klootzak die zijn vrouw en ongeboren kind in de steek had gelaten, en nu gedroeg hij zich nog steeds neerbuigend tegenover haar. Met de medische koffer in haar hand liep ze naar boven en liep regelrecht Alexanders studeerkamer binnen.

Voor de grote en nette kamerhoge ramen zat een man in een rolstoel. Hij draaide zich langzaam om, zijn donkere ogen leken een diepe draaikolk. Hij strekte zijn zuiver witte linkerhand uit, die op de armleuning van zijn rolstoel lag. De witte manchet was opgerold, waardoor het snoer van zwarte sandelhoutparels om zijn pols zichtbaar werd.

'Meneer, dokter Yale is er.' George, de butler, heeft de rolstoel omver geduwd.

" Alexander , ik ben de verpleegster Victoria , en ik ben hier vandaag om je acupuncturist en revalidatietherapeut te interviewen." Victoria knielde neer en wilde Alexanders broek oprollen voor inspectie. Haar pols werd echter stevig geblokkeerd door een grote hand.

"Alexander, ik heb het al ontsmet, maak je geen zorgen." legde Victoria uit.

De grote hand bewoog zich geluidloos weg, haalde een vochtig doekje tevoorschijn en veegde voorzichtig het gebied af dat hij zojuist had aangeraakt, alsof hij bang was besmet te worden door bacteriën.

Victoria onderzocht de beenblessure van Alexander aandachtig, haalde toen de zilveren naald eruit en begon een acupunctuurbehandeling op hem uit te voeren. De zilveren naald, zo dun als ossenhaar, werd de een na de ander in de acupunctuurpunten gestoken. Alexander voelde zijn adem stikken terwijl hij de naald langzaam ronddraaide . Zijn been, dat al vier jaar dood was, voelde eigenlijk weer pijn! Deze verpleegster lijkt een aantal trucjes achter de hand te hebben.

Alexander kneep zijn smalle ogen tot spleetjes en staarde diep naar de vrouw die voor hem acupunctuur uitvoerde. Een halfuur later legde Victoria de zilveren naald weg en begon hem te masseren: "Alexander, als er niets met je benen gebeurt, kun je snel weer opstaan."

"Zolang je in de latere periode meer acupunctuur- en revalidatietrainingen doet, zul je in minder dan een half jaar volledig kunnen herstellen."

" Wat zei je?" Alexanders donkere ogen werden samengeknepen: "Een half jaar?"

'Ja, ik geloof dat je over een half jaar weer op kunt staan.' zei Victoria resoluut.

Alexander zei niets meer, keek slechts vluchtig naar Victoria, drukte toen op de rolstoelknop en verliet de kamer. George naast hem pakte onmiddellijk een steriele handdoek en veegde voorzichtig het gebied af waar Victoria zojuist met acupunctuur was gemasseerd.

George wendde zich tot Victoria en zei: " Meesterdokter Yale is het ermee eens dat je hier elke middag een uur kunt komen nadat hij acupunctuur heeft gedaan."

Toen Victoria haar gereedschap pakte en op het punt stond te vertrekken, vervolgde George : "De jonge verpleegsters die kwamen om eerder op de baan te solliciteren, lieten ze niet toe. Het is niet gemakkelijk voor de jonge meester om dokter Yale te vragen hem vandaag te behandelen. Dokter Yale moet deze zwaarbevochten baan koesteren.

Victoria glimlachte: "Zolang ik geld kan verdienen, zal ik het natuurlijk koesteren."

Toen ze de villa verliet, werd ze echter door iemand geblokkeerd. Ze keek op en zag dat het Justin was.

"Victoria ! Wanneer ben je teruggekomen? Waarom zit je in de Bach-familie ? Wil je mijn geluk vernietigen?" vroeg Justin venijnig.

" Jij was het die ervoor koos om te scheiden en het huis te verlaten! Heb je er geen spijt van?" Hij bleef brullen: "Ik waarschuw je! Als je leugens durft te vertellen in het bijzijn van Snow , zal ik je nooit laten gaan." !"

Victoria keek naar de man voor haar die haar tanden op elkaar klemde en lachte koel: 'Justin, ik ben nu de persoonlijke dokter van de jonge meester Alexander van de familie Bach. Wat denk je dat ik hier doe? En jij voelt je ook goed over jezelf!"

'Ik wil niet dat je de klootzak uit de weg gaat die mij en mijn kinderen in de steek heeft gelaten!' zei ze zonder pardon.

Justin aarzelde: "Dokter? Wanneer ben je dokter geworden? Waarom wist ik dat niet?"

" Er zijn zoveel dingen die je niet weet! Waarom zou ik het je vertellen? " .

Haar slanke rug liet Justin achter met een bekende maar toch onbekende geur. Justin balde zijn vuisten. Deze vrouw was veranderd. Ze was niet langer de onderdanige vrouw die ze vijf jaar geleden was. Nee, ze is mooier en zelfverzekerder geworden, als een hoge en machtige koningin.

"Victoria, stop!" Justin haalde Victoria boos in en pakte haar bij de arm. "Je mag niet weggaan voordat je duidelijk spreekt vandaag!"

"Laat los!" Riep Victoria koud.