Rozdział 341

Gdy profesor Chance kończy lekcję, mówi nam, że w przyszłym tygodniu poprowadzi nasz egzamin końcowy, abyśmy mogli spędzić resztę zajęć na zewnątrz, robiąc rzeczy praktyczne. Gdy nas zwalnia, w sali rozbrzmiewa ogólny łoskot pakowanych książek i przyborów, a ogólny hałas głosów staje się głośniejszy, gdy studenci opuszczają salę wykładową.

Nie spieszę się, Tyler też. „Czy mogę iść z tobą?” pyta nieśmiało.

„Pewnie”. Mówię na wydechu. Biorę kolejny oddech, aby uspokoić swój temperament i powoli go wypuszczam, wstając z torbą i odwracając się do niego. „To, co powiedziałeś, nie jest czymś, co łatwo wybaczyć. To było celowo krzywdzące. Nie zasługujesz na to, aby dowiedzieć się o mnie czegokolwiek po swoich oskarżeniach. Ale spróbuję. Nie jesteś jedyną osobą, która cierpiała w życiu. Nigdy nie zakładaj, że masz najgorzej. Zawsze jest ktoś, kto cierpi bardziej niż ty. Niektórzy z nas po prostu lepiej radzą sobie z pójściem naprzód w życiu. Nie pozwalam, aby moja przeszłość mnie powstrzymywała. Zdecydowanie motywuje mnie i moje działania, ale nigdy nie rozważyłbym wyładowania jej na kimś innym”.