Rozdział 58

Jakbym ich zamanifestował, wszyscy moi przyjaciele pojawili się z różnych miejsc za mną. Nawet Sierra jest z nimi, wyglądając na zmartwioną. Ciągle biegnę. Nie mogę się zatrzymać. Nie chcę, żeby próbowali zrozumieć. Nie chcę, żeby namawiali mnie do rozwiązania czegoś. To będzie bolało bardziej niż cokolwiek innego. Muszę ich puścić, chronić stado za wszelką cenę, być wartą krwi Bety płynącej w moich żyłach, udowodnić, że jestem lojalnym członkiem stada i postawić swoją pracę wojownika ponad wszystko inne. Nie mogę dać się rozproszyć dramatom, które niesie ze sobą posiadanie ich jako przyjaciół.

Pobiegłam mocniej, słyszę, jak wszyscy walczą, żeby dotrzymać mi kroku, ale oni tam są, tak samo uparci jak ja. Jest tylko jeden sposób, żeby się od nich uwolnić.

Ruszamy. Pełną parą.