Hoofdstuk 9: Puzzelstukjes

(Alex's perspectief)

Ik lig in mijn bed en denk na over alles van gisteravond. Het is gek om te bedenken, maar toen we net aankwamen en Ken me via mindlink vertelde dat April onze vader "oom Teddy" noemde, kon ik zweren dat ze hem had gehoord. Ik was er zeker van dat hij het via mindlink had gezegd, dus ik schrok een beetje toen ze lachte. Maar toen we naar haar keken, zag ze er zo onschuldig uit dat ik het gewoon van me afschudde. Toen mijn kleine broertje me weer via mindlink vertelde hoe mooi ze was, had ik kunnen zweren dat ik paniek in haar ogen zag. Het was zo vluchtig dat ik het echt niet kon zien. Ik heb de rest van de nacht geprobeerd haar te laten struikelen, maar ik kreeg niets. Ik wil het gewoon afdoen als mijn verbeelding, net als Ken, maar iets zegt me dat er meer is aan April Storm dan iemand weet.

Normaal gesproken zou dat een enorme afknapper voor me zijn. Ik ga niet rondspitten om meisjes te doorgronden. Maar goed, April was geen normaal meisje. In twee dagen tijd was ze er op de een of andere manier in geslaagd om zo erg onder mijn huid te kruipen dat ik er niet eens aan kon denken om een ander meisje aan te raken. Geloof me, ik heb het geprobeerd. Twee keer. Beide keren heb ik de wolvin weggestuurd en een verdomde koude douche genomen! Dat heb ik niet meer gedaan sinds ik ongeveer DERTIEN was. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ik de afgelopen twee nachten geen oog dicht heb gedaan. En ik heb ook geen fatsoenlijk dutje kunnen doen zonder dat ze mijn dromen infiltreerde. Ze maakte me helemaal gek.