Hoofdstuk 2 Eigenlijk zie ik er niet zo uit

De dienstbode klom voorzichtig de trap op, met een dienblad met eten in haar handen.

Toen Celeste haar zag, riep ze om haar tegen te houden. "Hé, waar breng je dat naartoe?"

De dienaar antwoordde trillend: "De bruid heeft me gevraagd haar wat eten te brengen. Ze zei dat ze al drie dagen niet gegeten heeft en dat als ze niet snel eet, ze hier van de honger zal sterven."

"Is dat alles wat ze kan? Eten? Wat een varken!" spuwde Celeste, haar toon druipend van minachting.

De bediende boog haar hoofd en vroeg: "Moet ik haar dit dan toch brengen? Ze is eerder al flauwgevallen van de honger."

Celeste reageerde niet. De bediende wachtte een paar seconden tot ze iets zou zeggen voordat hij de rest van de trap naar de tweede verdieping beklom. Toen slaakte ze een zucht van verlichting bij de realisatie dat Millie's advies daadwerkelijk had gewerkt.

Terug op de eerste verdieping lichtte Celestes telefoon, die op de salontafel lag, op. Haar ogen werden groter toen ze de naam op het scherm zag.

Millie's stiefmoeder, Gianna Brown, belde.

Celeste, haar woede opbouwend, veegde boos met haar duim over het scherm om de oproep te accepteren.

"Gianna, jij bitch! Hoe durf je ons voor de gek te houden? Wacht maar. Ik zal Marcus alle bezittingen van je familie laten verwerven, en we stoppen niet totdat je familie zo arm is als een rat!"

"Dit is een misverstand, mevrouw Thomas. Het was allemaal de schuld van die verdomde Millie! Die gemene vrouw heeft gisteravond ons eten verdoofd en onze hele familie bewusteloos geslagen. Toen we wakker werden, was het al te laat. Ze is al getrouwd met uw familie terwijl ze deed alsof ze Mia was. Mevrouw Thomas, als u iemand de schuld wilt geven, geef dan Millie de schuld. Laat uw woede alstublieft niet op ons afreageren. Wij zijn onschuldig," smeekte Gianna.

Celeste raakte in shock. Drugs? Dus dit was allemaal door Millie alleen gepland?

"Hou je mond! Ik heb genoeg van jullie leugens. Jullie kunnen maar beter beginnen met bidden voor jullie levens, want jullie ondergang zal snel komen," gromde Celeste.

Aan de andere kant van de lijn legde Gianna zichzelf verder uit. "Mevrouw Thomas, ik heb niet tegen u gelogen! Het was allemaal Millie's schuld. Wij zijn hier ook slachtoffers. Uw familie is de meest prestigieuze en invloedrijke in de stad. We hebben altijd al een connectie met u willen hebben, dus waarom zouden we deze kans verspelen?"

Mia's ellendige gesnik was ook door de telefoon te horen.

"Mam, Millie heeft mijn leven verpest! Hoe kon ze zo wreed tegen me zijn? Ik haat haar zo erg! Ik heb Marcus altijd bewonderd en ervan gedroomd om ooit zijn vrouw te worden, maar Millie heeft die kans van me afgepakt!" huilde Mia bitter.

"Jullie zijn een stel idioten!"

Woedend beëindigde Celeste het gesprek. Ze was echter al getrapt in het bedrog van Gianna en Mia.

Marcus, die hun gesprek had afgeluisterd, keek in de richting van de slaapkamer op de tweede verdieping, zijn blik berekenend. Het leek erop dat hij met een sluwe vrouw was getrouwd.

"Ga en zeg tegen die vrouw dat ze hier moet komen," instrueerde Marcus.

Millie stond op het punt om te smullen van het eten dat de bediende haar had gebracht, toen er een tweede bediende de kamer binnenstormde.

"Sir Marcus wil u spreken."

Op de eerste verdieping keek Marcus met samengeknepen ogen toe hoe Millie rustig op hem afkwam.

De vrouw had haar trouwjurk al verruild voor een casual jurk. Ze bleef voor Marcus staan en sloeg haar linkerhand om haar rechterpols voor haar, wat een lief en onschuldig tintje aan haar gaf.

Het masker dat ze droeg verhulde de helft van haar gelaatstrekken, maar het gaf haar ook een mysterieuze uitstraling, en de delen van haar gezicht die niet bedekt waren, zagen er glad en zacht uit.

"Schat, ik hoorde dat je me wilde spreken," zei Millie met een lief stemmetje, waarmee ze iedereen verraste.

Marcus' samengeknepen ogen werden groot.

Maar de kalmerende stem van Millie leidde hem slechts even af.

Hij kwam bij uit zijn verdoving en snoof: "Schat? Wie heeft je gezegd dat je me zo moest noemen?"

"Hoe moet ik je dan noemen als ik je dat niet mag noemen? Meneer Thomas? Marcus? Kies er maar een, en ik noem je met plezier zo." Millie deed vervolgens alsof ze het niet wist door haar hoofd opzij te houden.

Wat een sluwe vrouw. Marcus' gezicht werd donker.

Hij zag dat Millie hem voor de gek hield, maar hij had geen enkel bewijs om zijn vermoedens te staven.

Rhea's kaak spande zich aan terwijl ze siste: "Hou op met acteren. We weten al dat je je familie hebt gedrogeerd zodat je met Marcus kon trouwen. Eerlijk gezegd heb ik nog nooit een slechtere vrouw ontmoet dan jij."

Onder invloed van drugs?

Millie fronste haar wenkbrauwen op een bedachtzame manier. Ze kon zich niet herinneren dat ze een lid van de familie Brown had gedrogeerd.

Haar stilte spoorde Rhea aan om verder te gaan. "Je blijft onschuldig spelen, hè? Je stiefmoeder was net wakker geworden en ze vertelde ons over je slechte daden. Je bent zo'n gemeen mens. Je verdient Marcus helemaal niet."

Millie besefte het. Het was allemaal Gianna's werk. Het was echt waar dat de schuldige hond het hardst blafte.

Ze draaide zich om naar de vrouw die haar de les had gelezen. Rhea's gezicht was ongeveer ovaal van vorm en ze had aantrekkelijke trekken. Ze was een mooie vrouw, maar het werd verpest door de venijnige minachting in haar ogen.

"Het spijt me, maar... wie ben je? Vind je het erg als ik je vraag om jezelf aan mij voor te stellen?" vroeg Millie.

Woede flitste over Rhea's gezicht. "Jij..."

"Genoeg, Millie!" Met een moorddadige uitdrukking op zijn gezicht, kraakte Marcus dreigend zijn knokkels voordat hij naar een foto wees. "Ben jij de lelijke vrouw op deze foto?"

Lelijke vrouw?

Millie trok een grimas toen ze zag hoe rood Marcus' knokkels waren geworden. Hij moet nu wel heel erg boos op haar zijn.

"Ja, schat, dat ben ik op de foto, maar hoe wist je hoe ik eruitzie? Heb je me eerder gezien?"

Opeens gooide Marcus de foto en die landde op de grond bij Millie's voeten. Hij was zo boos dat hij het gevoel had dat hij binnenkort zou ontploffen. Probeerde de vrouw hem expres kwaad te maken? Alles wat ze deed en zei maakte hem woedend.

Millie zei lachend: "Schat, wees niet boos. Ik zie er in het echt helemaal niet zo uit. Ik ben..."

Maar voordat ze iets belangrijks kon vertellen, hield ze op met praten.