Rozdział 6

Timothy zobaczył rzeczy rozrzucone po ziemi. To były zwykłe ubrania. Mia nie zabrała ze sobą ani jednego markowego przedmiotu.

Czy nie wyszła za niego, bo chciała tych rzeczy? Nie mógł uwierzyć, że nie wzięła niczego z tego.

Spojrzenie Timothy'ego wylądowało na brudnej torbie nadającej się do recyklingu i zmarszczył brwi. „Znów grasz na zwłokę? Czyje współczucie próbujesz znowu zdobyć? To nie tak, że babcia tu jest!”

Nie zawiódł jej w żaden sposób przez całe ich trzyletnie małżeństwo, poza tym, że nie miał dla niej uczuć. Nigdy nie był wobec niej skąpy.

Nawet po rozwodzie zamierzał jej wypłacić ogromną sumę. To było więcej niż wystarczająco, aby mogła żyć wygodnie.

Czy ona naprawdę chciała odejść, czy tylko udawała?

Mia mocno trzymała telefon, wciąż przetwarzając wiadomość o tym, że jej rodzina ją znalazła. W przeszłości marzyła o tym, że jej rodzina ją znajdzie pewnego dnia, aby nie była już sama.

Rozpraszały ją te myśli, ale w oczach Timothy'ego było to ciche przyznanie się.

Maya udawała, że utyka, gdy do nich podchodziła. „Tim, spakowała swoje rzeczy, żeby wyjść, ale poszła do kuchni po tę brudną torbę nadającą się do recyklingu, żeby włożyć do niej swoje rzeczy. Nie chciała mnie słuchać, bez względu na to, co mówiłem”.

Kaleb wtrącił się: „Chciałem powiedzieć pani Barrett, żeby nie używała tej torby, proszę pana, ale ona odmówiła posłuchania. Nawet rozrzuciła ubrania po całej podłodze.

„Szczerze mówiąc, ma markową walizkę, a mimo to używa tej torby nadającej się do recyklingu, aby wzbudzić litość. Gdyby ludzie o tym usłyszeli, pomyśleliby, że rodzina Barrett źle ją traktuje”.

Przejmująca cisza wypełniła powietrze. Mia stała tam nieruchomo, słuchając, jak Maya i Kaleb ją obejmują. Wbiła wzrok w Timothy'ego, chcąc wiedzieć, co powie.

Spojrzał na nią ostro i zapytał chłodno: „Czy nie masz nic do powiedzenia?”

Było tak, jak się spodziewała. W jej oczach błysnął cień kpiny. „Powiedzieli już wszystko, co było do powiedzenia. Ja nie mam nic”.

Timothy i tak by jej nie uwierzył, bez względu na to, co powiedziała. Nie było sensu marnować jej oddechu.

„Czy nie nauczyłaś się zadowalać tym, co masz, Mia? Czego jeszcze chcesz?” W oczach Timothy'ego Mia była tylko kobietą, która wyszła za niego dla pieniędzy.

Mia się poddała. Powiedziała bez ogródek: „Wszystko, czego chcę, to zostać żoną-trofeum, która wydaje wszystkie twoje pieniądze. Spójrz na te inne żony-trofeum – albo chodzą na zakupy, albo mają dni z herbatą i spa.

„Po ślubie z tobą większość czasu spędziłam w kuchni, a najdalej, jak się posunęłam, to rynek. Spędziłam trzy lata jako twoja żona, a wszystko, co dostałam, to wyrzucenie mnie na bruk. Zmarnowałeś trzy lata mojego życia!

„Teraz, gdy podpisałem papiery rozwodowe, nie chcę już być twoim niewolnikiem. Co w tym takiego złego?”

Mia poczuła, że ciężar spadł jej z piersi, gdy dała upust swoim frustracjom za jednym zamachem. Jak można było się spodziewać, życie było o wiele lepsze, gdy ktoś decydował się być niegrzecznym.

„Skończyłeś?” zapytał Timothy.

W jego oczach widać było ślad konsternacji. Dał jej kartę kredytową, która miała być przeznaczona specjalnie na pokrycie kosztów utrzymania domu, a ona miała milion dolarów miesięcznego kieszonkowego.

Każdego sezonu kazał Kalebowi przynosić Mii najnowsze ubrania od największych marek modowych. Nawet zapłacił za rachunki szpitalne jej wujka.

Teraz, gdy byli już po rozwodzie, wypłacił jej ogromną sumę odszkodowania, co pozwoliło jej dożyć końca życia, nie martwiąc się o pieniądze.

Timothy czuł, że nic jej nie jest winien. Ale dlaczego ona nadal uważała, że to nie wystarczy?

„Nie. Mam jeszcze wiele do powiedzenia.”

„No to chodź!”

„Mogę, ale będziesz musiał mi zapłacić”.

Timothy zacisnął usta. „Czy jesteś aż takim kopaczem złota,

Mia? Bycie zbyt chciwym nie zaprowadzi cię nigdzie.

Wygląda na to, że wszystko sprowadzało się do tego, że uważała, że poniosła mniejsze straty i nie otrzymała wystarczającego wynagrodzenia.

Timothy był raczej rozczarowany, gdy napotkał uparte spojrzenie Mii. Jej oczy były czyste i jasne. Szczerze mówiąc, nie mógł zrozumieć, dlaczego taki chciwy, materialistyczny kłamca miał tak czyste oczy!