Rozdział 7

Timothy nigdy nie myślał o poślubieniu Mii. Ale skoro już to zrobił, mógł zostawić jej wychowanie i biedne pochodzenie za sobą, o ile znała swoje miejsce. Miał więcej niż wystarczająco pieniędzy, żeby ją utrzymać.

A jednak sprawiała kłopoty raz po raz. Teraz nie mogła już nawet się zmusić, żeby udawać. Ujawniła swoje prawdziwe oblicze!

Timothy powinien poczuć, że ciężar spadł mu z ramion, ale kiedy zobaczył podpisaną przez żonę umowę rozwodową, nie mógł pozbyć się uczucia bezsilności.

W oczach Mii krył się głęboki smutek. Udawała, że nic jej to nie obchodzi, bo nie chciała, żeby Timothy podeptał jej godność, nawet gdy odchodziła.

Kiedy Maya zauważyła, że sytuacja wymyka się spod kontroli, szybko powiedziała: „Mia, tak szybko podpisałeś umowę rozwodową, bo już znalazłeś kogoś nowego?”

Wyraz twarzy Timothy'ego stał się zimny. Obserwował Mię jak jastrząb, oceniając wzrokiem.

Mia zauważyła nieufność na jego twarzy i powiedziała: „Tak, oczywiście. Skoro mój nowy facet jest wystarczająco dobry, dlaczego miałabym uzależniać się od byłego?”

W oczach Timothy'ego pojawiła się złość. „Czy mnie zdradzałeś, zabierając mi pieniądze?”

Mia spojrzała na ubrania rozrzucone na ziemi. „W takim razie oddam ci je”.

Wzięła tylko kilka zwykłych rzeczy, które nie wyróżniały się zbytnio. Nie dotknęła nawet markowych toreb i akcesoriów.

Timothy nawet nie rzucił im okiem. Jego wzrok był utkwiony w niej, gdy powiedział: „Kupiłem też te ubrania, które obecnie nosisz”.

„Ja też ci je oddam.”

Timothy patrzył na nią zimnym wzrokiem. Tymczasem oczy Mai rozbłysły. Podstępnie wyjęła telefon, chcąc nagrać tak ekscytującą scenę.

Mia stała tam i postanowiła zaryzykować wszystko. Powoli rozpięła guziki koszuli, odsłaniając delikatne obojczyki. Jej dekolt również był niejasno widoczny.

Źrenice Timothy'ego się zwęziły. Nie spodziewał się, że ona naprawdę spróbuje zdjąć koszulkę.

Jego wyraz twarzy był stalowy, gdy warknął: „Dość tego! Jesteś najbardziej bezwstydną kobietą, jaką kiedykolwiek spotkałem, Mia Bowen. Wypierdalaj stąd. Nie chcę cię już nigdy więcej widzieć!”

Po tych słowach odwrócił się i wparował z powrotem do willi. Nawet z tyłu był lodowaty jak zawsze.

Mia zatrzymała się. W jej oczach błysnął cień kpiny. Czy to nie on kazał jej się rozebrać?

Jej dłonie były wilgotne od potu. Naprawdę była gotowa zaryzykować wszystko.

Maya opuściła telefon, czując się raczej rozczarowana. Następnie powiedziała wyniośle: „Możesz być wystarczająco skąpa, żeby się rozebrać, ale pomyśl, czy są jacyś bogaci mężczyźni, którzy zechcą to oglądać. W przeciwnym razie rozbierałabyś się za nic.

„To wszystko twoja wina, że masz takie gówniane wychowanie. Po prostu przeżyj resztę życia jako zwykły chłop i przestań marzyć o awansie poprzez małżeństwo z kimś z wyższej klasy społecznej”.

Mia ścisnęła torbę nadającą się do recyklingu i pociągnęła nosem. Czasami szczerze zazdrościła ludziom, którzy urodzili się w dobrych rodzinach.

Za każdym razem, gdy była prześladowana, wyobrażała sobie, że jej rodzina zstępuje z nieba, aby się za nią zemścić.

Ale wiedziała, że takie rzeczy istnieją tylko w programach telewizyjnych. Nawet gdyby jej rodzina ją teraz znalazła, nie było mowy, żeby coś takiego mogło się wydarzyć.

W tym momencie usłyszeli brzęczący dźwięk, to helikopter wylądował na trawie niedaleko nich.

Kilku wysokich, krępych ochroniarzy wysiadło i ruszyło w stronę Mii, wyglądając groźnie.

Kiedy Timothy usłyszał hałas dochodzący z wnętrza willi, stanął przy drzwiach, żeby zobaczyć, co się dzieje. Patrzył, jak ochroniarze stają przed Mią.

Powiedzieli z szacunkiem: „Pani Bowen, jesteśmy tu, żeby panią odebrać!”