Κεφάλαιο 1081

Το σώμα του Ρεν ήταν λουσμένο στο μεσημεριανό φως του ήλιου. Μιλούσε σε έναν ηλικιωμένο και υπήρχε μια απαλή, απαλή έκφραση στο πρόσωπό του.

Σε αυτό το σημείο, η Ρούκα ήταν θαμπωμένη. Κοιτάζοντας τη φιγούρα που μπορούσε να δει συχνά στο σπίτι, δυσκολευόταν να τον χαιρετήσει παρά το γεγονός ότι ήταν λίγα μέτρα μακριά. Ήταν σαν να είχε ανατείλει ένα αόρατο φράγμα. ανάμεσά τους και δεν έβρισκε το κουράγιο να ανέβει κοντά του.

Απλώς φαινόταν να είναι τόσο απρόσιτος, όπως ο ήλιος στον ουρανό. Αν και ήταν νέος, όλοι τον θαύμαζαν για την αίσθηση εξουσίας του που δεν βασιζόταν στον θυμό ή την αλαζονεία.