Κεφάλαιο 1089

Δεν το έκανα επίτηδες, τραύλισε η Ρούκα καθώς πρόσθετε αυτή τη φράση. Φαινόταν ότι τώρα ήταν αρκετά σε εγρήγορση και δεν βρισκόταν πια σε λήθαργο.

Ο Ρεν έγειρε το κεφάλι του και της έριξε μια ματιά. που έτρεμε καθώς προσπαθούσε να κρυφτεί, με ένα προσηλωμένο βλέμμα στα μάτια του. Τελικά, χλεύασε χλευαστικά. «Δεν πειράζει».

Υπήρχαν μια χούφτα ανθρώπων που δεν χρειαζόταν απαραιτήτως να βλέπει κανείς κάθε μέρα ή ακόμα και κάθε χρόνο, αλλά πάντα θα είχαν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του και θα τους έλειπαν πολύ.