Κεφάλαιο 113

Καθώς ο Έλιοτ κοίταζε επίμονα τα μακριά, ακατάστατα μαλλιά της Αναστασίας που κρέμονταν από την άκρη του μαξιλαριού, δεν μπορούσε παρά να στενέψει λίγο τα μάτια του. Ήταν σαν ένα σιωπηλό, αρπακτικό θηρίο που πλησίαζε το θήραμά του. Εν τω μεταξύ, η γυναίκα -το θήραμά του- δεν κατάλαβε τίποτα καθώς κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και την παρακολουθούσε να κοιμάται ήσυχα. Τα ζωηρά κόκκινα χείλη της την έκαναν να φαίνεται ιδιαίτερα σαγηνευτική.

Όταν είδε μια μάζα μαλλιών να καλύπτει τα μάτια της, ενστικτωδώς άπλωσε τα μαλλιά της στην άκρη. Ωστόσο, τη στιγμή που άγγιξε το πρόσωπό της, το κορίτσι έβγαλε μια μουρμούρα-μιλούσε στον ύπνο της. Ξαφνικά, κρατήθηκε από τη μεγάλη παλάμη του. «Σταμάτα να μπλέκεις, Τζάρεντ. Άσε τη μαμά σου να κοιμηθεί λίγο», μουρμούρισε.

Τα μάτια του Έλιοτ άνοιξαν λίγο διάπλατα. Νομίζει ότι είμαι ο γιος της αυτή τη στιγμή; Σύντομα, η γυναίκα τύλιξε τα χέρια της γύρω από το χέρι του Έλιοτ πριν τρίψει το πρόσωπό της πάνω του. Ήταν σχεδόν σαν να έτριβε το πρόσωπό της στο κεφάλι του Τζάρεντ. Η Έλιοτ δεν είχε άλλη επιλογή από το να κλίνει πιο κοντά και να παίξει για να μην ξυπνήσει.