Rozdział 4

Rozdział 4 Wywiad

Moana

Podjechałem pod adres domu kilka godzin później ubrany w zupełnie nowy zestaw ubrań. W czasie między odebraniem telefonu a przybyciem wyjąłem kartę kredytową, której używałem tylko w nagłych wypadkach, i pobiegłem kupić coś nowego, aby zaimponować rodzinie. To była po prostu elegancka koszula z guzikami, dopasowane spodnie i mokasyny, ale gdy podjechałem pod ogromną rezydencję w górach i zobaczyłem kolejkę kobiet przy drzwiach, byłem zadowolony, że kupiłem nowe ubrania. Upewniłem się, że dokładnie sprawdziłem, czy metki na ubraniach są ukryte, które zachowałem na wypadek, gdybym nie dostał pracy i musiał je zwrócić.

Kiedy zaparkowałem i szedłem ścieżką do wejścia głównego i ustawiłem się w kolejce z moim CV w ręku, moje serce zaczęło walić jeszcze mocniej.

Moje serce zaczęło walić jeszcze mocniej, kiedy zauważyłem, że kobiety nie tylko wchodzą do rezydencji, ale także wychodzą ze smutnymi i pokonanymi minami na twarzach. Jedna dziewczyna, która była bardzo ładna i wyglądała na trochę młodszą ode mnie, miała nawet łzy spływające po policzkach, kiedy wychodziła z pogniecionym CV w dłoniach.

Czy pracodawca był aż tak okropny, że doprowadzał te biedne kobiety do płaczu podczas rozmów kwalifikacyjnych?

Gdy kolejka się skróciła i powoli wchodziłam do środka, poczułam, jak gula rośnie mi w gardle. Wnętrze domu było oszałamiająco piękne, z ciemnymi boazeriami w stylu Tudorów i skrzypiącymi drewnianymi podłogami. W przednim holu znajdowały się ogromne podwójne schody, po których kobiety szły, gdy wywoływano ich nazwiska — w górę po jednej stronie, wyglądając na podekscytowane i pewne siebie, a w dół po drugiej stronie, wyglądając na pokonane po wywiadach.

„Nazwisko?” — usłyszałam kobiecy głos przede mną. Spojrzałam w górę i zobaczyłam starszą kobietę z siwymi włosami spiętymi w ciasny, gładki kok. Miała na sobie ciemnoniebieską sukienkę z wysokim kołnierzem, zapiętą pod samą szyję, a na wierzchu czysty szary fartuch, który wyglądał, jakby był świeżo wyprasowany. Nie muszę dodawać, że gdy patrzyła na mnie z cienkimi ustami zaciśniętymi w prostą linię, zdenerwowała mnie.

„ Moana Fowler” – powiedziałem, czując, że mój głos trochę się łamie pod wpływem presji.

Kobieta mruknęła coś do siebie i spojrzała na podkładkę, którą trzymała w ręku, stawiając znak wyboru obok mojego nazwiska.

„ Jesteś człowiekiem?” powiedziała, rzucając mi nieco obrzydliwe spojrzenie. Skinęłam głową. „Bardzo dobrze. Usiądź.”

Podeszłam do miejsca, gdzie siedziały inne kobiety i znalazłam miejsce w pluszowym fotelu w kącie, gdzie usiadłam cicho i rozmyślałam w myślach nad moimi potencjalnymi odpowiedziami na pytania podczas wywiadu.

Mój tok myślenia został przerwany kilka minut później, gdy starsza kobieta zbiegła po schodach w histerii. „Ona jest małym potworem!” powiedziała, a łzy spływały po jej pomarszczonej twarzy. „Przez wszystkie lata bycia guwernantką nigdy — i naprawdę nigdy — nie spotkałam tak okrutnej małej istoty”.

W pokoju zapadła cisza, gdy kobieta wyszła, a za nią podążyło kilka innych kobiet, które musiały uznać, że to, co czekało na nie na górze, nie było tego warte. Ja, wraz z kilkoma innymi, zdecydowałam się podjąć ryzyko; naprawdę potrzebowałam tej pracy, bez względu na zachowanie dziecka. Dzieci w sierocińcu, w którym pracowałam jako wolontariuszka, absolutnie mnie kochały, nawet te trudne, i byłam pewna, że potrafię znaleźć dobrą stronę w tym dziecku.

Siedziałem tam godzinami, czekając na swoją kolej na wywiad, i w końcu, gdy słońce zaszło, a ja zapadłem się w pluszowy fotel, mimowolnie zapadłem w drzemkę. Mój wieczór z panem Edrickiem Morganem sprawił, że byłem bardziej wyczerpany, niż byłem gotów przyznać.

„ Moana Fowler.”

Podskoczyłam, nagle rozbudzona, gdy surowa kobieta, którą widziałam wcześniej, zawołała moje imię i spojrzałam w górę, by ją zobaczyć stojącą nade mną.

„ Och! Przepraszam” – powiedziałam, siadając prosto i nerwowo wycierając odrobinę śliny z kącika ust grzbietem dłoni. „Czy to moja kolej?” Rozejrzałam się i zobaczyłam, że poczekalnia jest całkowicie pusta.

„ Idź do domu” – powiedziała kobieta stanowczo, odsuwając się ode mnie i wskazując drzwi.

„ Ale… nie miałam rozmowy kwalifikacyjnej ” – powiedziałam gorączkowo, stojąc z CV w dłoni. „Przepraszam, że zasnęłam, ale minęły godziny–”

„ Ella nie chce już widzieć żadnych kandydatek” – przerwała. „Zwłaszcza młodych, ładnych dziewczyn, takich jak ty”.

Poczułem, jak serce podchodzi mi do gardła, i gwałtownie potrząsnąłem głową.

„ Nie” – błagałem – „proszę, pozwól mi ją zobaczyć. Obiecuję, że nie pożałujesz, jeśli tylko dasz mi szansę”.

Kobieta patrzyła na mnie przez kilka boleśnie długich chwil, zanim westchnęła. „Dobrze” powiedziała, odwracając się i zaczynając wchodzić po schodach. „Ale nie mów, że cię nie ostrzegałam”.

Podekscytowana poszłam za kobietą po schodach, gdzie cicho poprowadziła mnie szerokim korytarzem, który był wyłożony dużymi, ozdobnymi drewnianymi drzwiami. W końcu zatrzymaliśmy się przed drzwiami na końcu korytarza . Otworzyła drzwi i wpuściła mnie bez słowa.

„ Mówiłem, że jestem zmęczony!” – warknął cichy głosik zza wysokiego krzesła ustawionego naprzeciwko pustego kominka. „Nie chcę widzieć nikogo innego!”

„ Cóż, chciałbym cię zobaczyć” – powiedziałem cicho, podchodząc do krzesła.

Mała główka blond włosów wysunęła się zza krzesła i spojrzała na mnie, oceniając mnie przez kilka chwil, gdy stałam pośrodku pokoju. Nagle, jakby mój wygląd nie spełniał jej standardów, mała dziewczynka wyskoczyła z siedzenia i rzuciła się w moją stronę, jej dziecięca twarz wykrzywiła się w gniewnym grymasie, a jej wilcze kły zostały obnażone. Pomiędzy czupryną potarganych blond włosów wystawały dwa spiczaste małe uszy po obu stronach jej głowy, które agresywnie drgnęły do tyłu.

Stałam z założonymi rękami i patrzyłam w dół na małą kulkę furii, która stawała się coraz bardziej wściekła, gdy nadal ignorowałam jej przejawy agresji.

„ Czemu nie biegniesz jak reszta?!” krzyknęła, a jej wysoki głos zmienił się w pisk.

Przykucnąłem, by spojrzeć dziewczynce w oczy. Włosy opadły jej do oczu. Powoli wyciągnąłem rękę, by je odgarnąć; wzdrygnęła się, warcząc i szczerząc zęby, ale pozwoliła mi to zrobić, gdy nalegałem, odsłaniając błyszczące, niebieskie oczy.

„ Jesteś bardzo ładna” – powiedziałam cicho, uważnie obserwując, jak uszy małej dziewczynki nastawiły się, a jej usta powoli się zamknęły. „Jak masz na imię?”

Zatrzymała się, wpatrując się w podłogę, a kiedy przemówiła, jej twarz wciąż była skierowana w dół. „Ella.”

„ Miło cię poznać, Ella” – powiedziałam. „Nazywam się Moana. Czy mogę zapytać, dlaczego chcesz mnie odstraszyć?”

„Mój tata jest przystojnym i bogatym mężczyzną” – powiedziała, jej głos stał się szeptem. „Wszystkie młode i ładne dziewczyny, takie jak ty, chcą po prostu dla niego pracować, żeby móc wyjść za niego i wziąć jego pieniądze. Nikt nie chce tu być dla mnie. Powiedziałam pani Selinie, że nie chcę nikogo innego widzieć, ale ona przyprowadziła ciebie”.

Zatrzymałam się na chwilę, czując, jak łzy napływają mi do oczu, gdy usłyszałam słowa dziewczynki.

„ Wiesz,” powiedziałam cicho, wyciągając rękę z otwartą dłonią i czując, jak strach ustępuje mi z żołądka, gdy Ella dotknęła moich palców, „byłam sierotą, gdy byłam w twoim wieku. Rozumiem, jak to jest nie czuć się chcianym.”

„ Naprawdę?” Ella powiedziała, patrząc na mnie z zachwytem na twarzy. „Nie jesteś tu, żeby ukraść mi tatusia?”

Pokręciłem głową, powstrzymując śmiech, gdy pomyślałem, jak głupie byłoby, gdyby bogaty wilkołak Alfa interesował się mną, człowiekiem.

„ Nie” – powiedziałam łagodnie. „Jestem tu dla ciebie”.

Ella i ja podniosłyśmy wzrok, gdy usłyszeliśmy skrzypienie otwieranych drzwi. Spojrzałam przez ramię, wciąż kucając, by zobaczyć kobietę sprzed chwili stojącą w drzwiach. „Już po twojej porze snu, Ella” – powiedziała, składając dłonie przed sobą.

„ Chcę tę” – powiedziała Ella, przechodząc obok mnie i wychodząc z domu, jakby wcale nie groziła mi, że odgryzie mi twarz.

Starsza kobieta — Selina, bo tak się dowiedziałem — rzuciła mi niedowierzające spojrzenie, mrużąc oczy, gdy mnie oceniała.

„ Hmph” – powiedziała pod nosem, gdy Ella była już poza zasięgiem słuchu. „Co zrobiłeś, że wybrała ciebie?”

Wzruszyłam ramionami. „Znalezienie wspólnego gruntu to potężna rzecz” – powiedziałam, wychodząc za Seliną z pokoju.

Gdy zeszliśmy na dół, Selina otworzyła drzwi wejściowe, żeby mnie wypuścić. „Mamy twój adres w aktach, a samochód będzie czekał na ciebie rano, żeby zabrać cię podpisać kontrakt i rozpocząć pierwszy dzień. Bądź gotowy punktualnie o szóstej i ani chwili później”.

Uśmiechając się, skinęłam głową i przeszłam obok Seliny z lekkim uczuciem w ciele, pomimo jej oschłej postawy, po czym zatrzymałam się i odwróciłam, żeby stanąć z nią twarzą w twarz. „A tak w ogóle, jak miał na imię ojciec?” – zapytałam.

Selina zacisnęła usta i spojrzała na mnie chłodno. „Dostaniesz szczegóły, gdy podpiszesz kontrakt” – powiedziała, szybko zamykając mi drzwi przed nosem i zostawiając mnie samą na progu.