Rozdział 336 Błogi poranek

Auć! Sofia skrzywiła się, czując ból w tyłku. Wczorajsza kara od Leonarda odcisnęła swoje piętno, ale co dziwne, odkryła, że sprawia jej to przyjemność. To było doświadczenie niepodobne do żadnego innego, takie, które obudziło w niej część, o której istnieniu nie wiedziała. Jej ciało zareagowało tak intensywnie, że nie mogła powstrzymać się od uczucia zażenowania i ekscytacji. Rozmyślała nad słowami Leonarda, które sprawiły, że poczuła się pożądana i kochana. Jednak w jej umyśle krążyły wątpliwości, kwestionujące jego prawdziwe intencje. Gdy próbowała wstać z łóżka, para silnych, muskularnych ramion mocno ją objęła, uniemożliwiając jej ucieczkę. Plecy Sofii były przyciśnięte do solidnej, nieustępliwej klatki piersiowej, przez co jej serce zaczęło trzepotać. Nie mogła powstrzymać uśmiechu, który szarpał jej usta, nawet gdy próbowała uwolnić się z uścisku Leonarda. Jednak on tylko zacieśnił uścisk, wydając ciche jęknięcie, gdy wtulił twarz w zagłębienie szyi Sofii. To uczucie wywołało u niej falę mrowienia, wywołując cichy chichot. „Puść”, zaprotestowała żartobliwie Sofia, a jej śmiech wypełnił powietrze.

„Nie”, odparł Leonardo , jego głos był przeplatany nutą buntu, gdy przyciągnął ją jeszcze bliżej, odmawiając uwolnienia jej ze swojego uścisku.

„O Boże! Puść mnie. Muszę siku” – błagała Sofia natarczywie, jej głos był przepełniony desperacją.