Hoofdstuk 3 Ben je zwanger?

In een ziekenhuis in het stadscentrum sloot Chelsey met haar registratieformulier aan in de rij voor de afdeling gynaecologie.

Toen ze de hoek omging, zag ze een paar meter verderop een bekende figuur.

Zelfs in het lawaai en de drukte van een hectische plek als een openbaar ziekenhuis herkende ze hem meteen.

Zijn op maat gemaakte zwarte pak, dat zijn brede schouders en smalle taille accentueerde, paste perfect bij de imposante manier waarop hij zich gedroeg.

Jason hield de kop kokosmelkthee omhoog die hij net had gekocht en gaf hem aan de vrouw naast hem. Terwijl hij dat deed, glinsterden zijn diamanten manchetknopen in het licht, waardoor Chelsey terugdeinsde.

Haar hart bonkte in haar borst, maar ze zei tegen zichzelf dat ze niet weg moest kijken. Ze wilde zien hoe die andere vrouw eruit zag.

Maar op dat moment draaide Jason zich plotseling naar haar om.

Hun blikken ontmoetten elkaar.

Zelfs in de verte zag ze de koude ontevredenheid over zijn gezicht trekken.

Chelsey toverde een glimlach op haar gezicht en knikte beleefd naar hem. Ze wilde deze onverwachte ontmoeting afdoen als niets meer dan een toeval . Maar haar maag moest weer opspelen en ze rende naar het dichtstbijzijnde toilet.

Toen ze zich omdraaide van Jason en zijn metgezel, viel haar blik op het bord dat boven de gang hing waar ze zich bevonden: Bureau voor gezinsplanning.

Ze moeten dan wel voor de premaritale controles zijn gekomen. Ze was nogal verrast dat Jason de tijd nam om te komen.

Toen dacht Chelsey aan de kokosmelkthee en haar lippen krulden in een bittere grijns.

Uiteraard zou hij attent en attent zijn tegenover zijn toekomstige vrouw.

Het was zo'n groot contrast met hoe hij met haar omging. In de drie jaar dat Chelsey Jasons bed had opgewarmd, betwijfelde ze of hij überhaupt wist wat ze graag at of dronk.

Het maakte niet uit, ze had geen tijd of energie om bij deze nutteloze zaken stil te staan. Chelsey haalde diep adem en onderdrukte haar misselijkheid voordat ze haar gezicht met tissues depte. Toen deed ze de deur van het hokje open en kwam naar buiten.

Tot haar schrik zag ze Jason nonchalant tegen de zijkant van de wasbak leunen. Hij zat een sigaret te roken, zijn wenkbrauwen gefronst. Ze kon zien dat hij de geur in het toilet niet lekker vond.

Was zijn verloofde hier ook?

Chelsey boog onmiddellijk haar hoofd en deed alsof ze hem niet zag.

Helaas was het ziekenhuistoilet zo basic als het maar kon zijn, en er was maar één rij wasbakken. Als ze haar handen wilde wassen, had ze geen andere keus dan naar Jason toe te gaan.

Ze was nog steeds aan het nadenken over wat ze moest doen toen zijn koude stem door de lucht sneed. "Ben je zwanger?"

Chelsey draaide zich om, een mengeling van paniek en pijn raasde als golven door haar heen.

Voor Jason was haar reactie een bevestiging.

"Antwoord mij!"

Hij liep op haar af, elke stap die hij zette zorgde ervoor dat Chelsey gespannen werd. Hij was zo lang en indrukwekkend en... boos.

Ze wist absoluut zeker dat als ze daadwerkelijk zwanger was, de man haar zelf naar de operatietafel zou slepen.

Er was geen realiteit waarin Jason ooit iemand als zij zijn kind zou laten baren. Bovendien zou een kind buiten het huwelijk alleen maar zijn kostbare verloving en aanstaande huwelijk in gevaar brengen.

Het maakte weinig uit of hij van zijn verloofde hield of niet. Hij zou nooit van gedachten veranderen voor wat of wie dan ook.

"Nee." Chelsey rechtte haar schouders en hield haar rug recht. "Het is gewoon een maagklachten. Ik kwam om wat medicijnen te halen."

"Oh, maar de afdeling gastroenterologie is niet op deze verdieping." Jasons ogen vernauwden zich. Hij geloofde haar helemaal niet.

Chelsey lachte bijna.

Hoe afkerig was hij van het idee dat ze zwanger zou worden?

"De lift hier is toevallig een stuk minder druk. Als u zo aan mij twijfelt, meneer Martin, ga dan gerust met mij mee naar de afdeling gynaecologie en laat ze mij onderzoeken."

Chelsey had er vertrouwen in dat hij haar bluf niet zou callen. Jason zou het risico niet lopen dat zijn verloofde hem met een andere vrouw naar de gynaecologieafdeling zou zien gaan.

Zoals ze verwachtte, lachte hij alleen maar en greep toen haar kin met dezelfde hand die de sigaret vasthield. Ze verstijfde toen hij zijn duim langs haar bleke onderlip streek, uit angst dat ze zichzelf zou verbranden aan het uiteinde van de sigaret dat maar een ademtocht van haar huid verwijderd was.

"Je moet weten wat de prijs is die je moet betalen als ik erachter kom dat je tegen me liegt. Wees een braaf meisje en gedraag je. En kom morgen naar je werk."

Jason liet haar net zo abrupt los als hij haar gevangen had.

Terwijl zijn hand de lucht voor haar langs veegde, ving Chelsey een flauwe geur van parfum op. Het bezorgde haar nog een steek van pijn in haar hart.

Nadat ze drie jaar lang in zijn lakens had rondgedoold, was ze zich terdege bewust van de ergernissen van de man. En het enige dat Jason het meest haatte, was de geur van vrouwenparfum. Maar nu...

Chelsey knarste met haar tanden. Het bleek dat hij niet zo strikt was met zijn regels, maar juist met de mensen die ze mochten overtreden.

"Ik dien mijn ontslag in," zei ze voordat ze zichzelf kon inhouden.

Jason, die al halverwege de deur was, bleef in zijn sporen staan. Hij draaide zich om en gaf haar een sarcastische blik. "Wat zei je net?"

"Ik wil mijn baan opzeggen," herhaalde Chelsey, dit keer kalmer en vastberadener.

Voor het eerst sinds ze zich kon herinneren keek hij haar aan, keek hij haar echt aan.

Toen krulden zijn lippen in een spottende glimlach. "Ben je dan van plan om huisvrouw te worden?"

Chelsea werd boos, maar hield stand. "Er is niets mis met huisvrouw zijn. Het belangrijkste is dat hij mij tot zijn vrouw maakt."

"Vind je hem leuk?" vroeg Jason plotseling, zijn greep was diep en ijzig.

Chelsey's borstkas trok samen.

Voor even dacht ze bijna dat hij boos was omdat ze met iemand anders ging trouwen.

Maar zijn toon veranderde naar een plagende toon toen hij verder sprak. "Denk je dat hij je net zo op zou kunnen winden als ik?"

Chelsey voelde haar gezicht warm worden.

Tijdens hun gepassioneerde intermezzo's liet Jason zijn afstandelijke houding meestal varen. Hij was als een losgelaten beest, dat vuile praatte en zich niet inhield. Hij vond het ook fijn om in haar oor te bijten en in haar middel te knijpen, en hij vond het nog fijner als ze kreunde en smeekte.

Hij had zijn kant van het verhaal nog nooit in het openbaar laten zien, dus ze was behoorlijk geschokt door wat hij net had gezegd.

"Ik ken die gast, eigenlijk," vervolgde Jason luchtig. "Jullie twee zijn niet compatibel. Maak er zo snel mogelijk een einde aan."

Chelsey keek toe hoe hij zijn sigaret tegen de asbak drukte en in de prullenbak gooide. Zijn gezicht was leeg, alsof hij haar gewoon weer een taak gaf die onmiddellijk afgehandeld moest worden.

Vroeger zou ze zonder ook maar een kik hebben gegeven. Maar die tijd was voorbij. Chelsey wilde niet dat de laatste restjes van haar waardigheid verder vertrapt en volledig verwoest zouden worden door deze man.

Ze verzamelde al haar moed en imiteerde dezelfde spottende toon die hij op haar had gebruikt. Ze wierp hem zelfs een grijns toe.

"Ik zou hem toch een kans willen geven. Misschien voelt het beter met hem."

Daarna spoelde ze haar handen af en vertrok zonder Jason nog een blik waardig te keuren.

Chelsey beefde zelfs toen ze het ziekenhuisgebouw uitliep. Ze ging niet eens terug naar de rij voor haar controle, zo bang voor Jason.

Ze had hem zelden getrotseerd of tegengewerkt, en dit geval spande zeker de kroon. Ze had geen idee welke gevolgen haar acties voor haar zouden hebben. Het enige wat ze wel wist, was dat ze haar baan moest opzeggen en zo ver mogelijk bij hem vandaan moest zijn.

Vroeg de volgende ochtend stond Chelsey een eeuwigheid in de badkamer, aarzelend of ze naar haar werk zou gaan of niet. Minder dan twee uur later klopte ze op de deur van Jasons kantoor, liep zijn kantoor binnen en bood hem haar ontslagbrief aan.

"Teken dit alstublieft, meneer Martin," zei ze respectvol terwijl ze de envelop naar zijn bureau uitstak.

Tot dan toe keek Jason nooit op van de documenten die hij las. Haar woorden lieten hem eindelijk even stilstaan.

Hij keek haar ongelovig aan, alsof hij zich nooit had kunnen voorstellen dat ze zo brutaal zou zijn.

Ze staarden elkaar aan terwijl de seconden verstreken. Toen hij geen aanstalten maakte om de brief aan te nemen, legde Chelse hem rustig op het bureau en deed een stap achteruit, zwijgend en wachtend.

Een half uur ging voorbij voordat Jason haar erkende. Zijn diepe, donkere ogen richtten zich op haar, waardoor haar hart woest begon te bonzen in een mix van angst en verwachting.

"Heb je hier goed over nagedacht?" vroeg hij langzaam, zijn stem om haar heen wikkelend als een zware, onwelkome deken.

"Ja, dat heb ik," antwoordde Chelsey zo kalm als ze kon.

Opeens grijnsde hij en haakte zijn wijsvinger naar haar. "Kom hier."

Chelsey perste haar lippen tot een dunne lijn en bleef zitten.

"Wil je dat ik je ontslag goedkeur of niet?" vroeg Jason, uitnodigend en bedreigend tegelijk.

Met een innerlijke zucht schuifelde Chelsey dichterbij, nog steeds op haar hoede en op haar hoede. De geur van sandelhout omhulde haar, maar het benauwende gevoel was er nog steeds.

Jason kneep zijn ogen tot spleetjes toen hij haar voorzichtige blik zag en lachte zachtjes.

Hij was niet het type man dat lachte. Hij grijnsde hooguit. Dus dit kleine lachje betekende niet dat hij in een goede bui was. Het was eerder de voorbode van een storm die eraan zat te komen.

Chelsey's hoofd draaide toen Jason in actie kwam. In één vloeiende beweging trok hij haar naar zich toe en drukte haar met zijn gespierde lichaam tegen het bureau. Een stapel miljardencontracten viel op de grond, maar geen van beiden besteedde er aandacht aan.