Hoofdstuk 238 238
Rayne rolde zich om en ging op haar rug liggen, starend naar het plafond van de grot. Het zag er zo koud en grijs uit, een regelrecht contrast met de warmte om haar heen, gewikkeld in de dikke dekens in Gards bed, met de warmte van zijn lichaam naast haar. Hij had haar een vraag gesteld en iets weerhield haar ervan die te beantwoorden. Ze wist niet wat het was, maar het moest instinctief zijn, want haar kat probeerde haar niet eens te dwingen te onthullen dat hij haar partner was.
Dat was vreemd, aangezien ze er eerder bijna wanhopig naar verlangde. Nu was haar kat ineens niet meer zo enthousiast?
Gard lag zo stil naast haar en ze voelde zijn blik op haar gericht, ook al was hij stil. Hij verwachtte een antwoord en wachtte geduldig. Eindelijk draaide ze zich om, haar uitdrukking zorgvuldig neutraal.