Κεφάλαιο 80

Όσο για τον Λούσιεν, δεν είπε λέξη, αλλά το χέρι που σφίχτηκε γύρω από το μπράτσο μου, προφανώς για να με βοηθήσει, ήταν σαν μια σκληρή μέγγενη, σφιχτό και επώδυνο. Χτύπησα το στόμα μου κρυφά, αλλά ένιωσα τα κρύα μάτια του να ακολουθούν τη χειρονομία μου.

«Τι ήταν αυτό;» γρύλισε, με τη φωνή του χαμηλή και δονούμενη από μια σιγανή οργή.

γύρισα να τον κοιτάξω έντρομος, με ορθάνοιχτα μάτια. Είχα διαμορφώσει τα μακριά μαλλιά μου σε σινιόν, για να φαίνομαι πιο μεγάλη και πιο ώριμη, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα σαν ένοχη μαθήτρια που πιάστηκε από τον πιο σκληρό δάσκαλο ποτέ, προετοιμαζόμενη για την αναπόφευκτη τιμωρία.