Hoofdstuk 7 Een VIP gered

Mensen begonnen te fluisteren.

“ Degenen die vandaag naar Caesar Hotel kwamen, zijn allemaal bekende figuren. Er wordt gezegd dat ze uit prestigieuze medische families komen.”

“ Toen, dit kleine kind…”

Wynter was niet verrast om dit te horen. Anthony was tenslotte tot in de puntjes gekleed en zelfs zijn kleine polshorloge was waardevol.

" Denk eraan om een lijfwacht mee te nemen de volgende keer dat je uitgaat," adviseerde ze hem terwijl ze haar EHBO-doos dichtdeed.

Toen Anthony zag dat ze op het punt stond te vertrekken, sloeg hij meteen een handdruk op haar been.

Wynter kon niet meer op haar openbare fiets rijden. Ze boog haar hoofd om hem aan te kijken.

Anthony sprak niet. In plaats daarvan trok hij aan haar kleding. Hij zou Wynter schaduwen elke keer dat ze een stap zette. Als dit zo doorging, zou het niet ideaal zijn.

Wynter bleef staan en zei: "Ik breng je terug."

“ Goed!” Nadat hij zijn doel had bereikt, knikte Anthony krachtig. “Ik wil dat mijn familie u op de juiste manier bedankt, Miss.”

Wynter rolde zijn mouw op en zei: "Geen reden voor dank. Ik reken geen consultatiekosten voor kinderen."

" Dan..." Anthony's ronde ogen draaiden. "Mevrouw, heeft u een vriendje?"

Wynter stond rechtop en antwoordde: "Nee."

"Dan laat ik mijn derde broer u ten huwelijk vragen om u terug te betalen, Miss!" Anthony lachte vrolijk en gebruikte zijn kinderlijke vingers om te tellen. "Hoewel mijn derde broer niet veel praat, is hij knap en goed in geld verdienen. Je hoeft je niet te schamen om met hem gezien te worden. Veel vrouwen willen met hem trouwen."

Bij deze woorden begon Wynter te lachen en zei: "Ik heb momenteel geen plannen om te trouwen."

" Oh." Anthony trok teleurgesteld aan zijn kleine oren en liep mismoedig verder.

Toen ze bij de ingang van het hotel aankwamen, werd hij plotseling wakker en zei: "Mevrouw, wat dacht u ervan om eerst mijn derde broer te ontmoeten? Nadat u hem hebt ontmoet, kunt u beslissen!"

De verschijning van Anthony's derde broer zou Wynter zeker voor hem laten vallen. De man

was er bedreven in om zijn uiterlijk te gebruiken om mensen te misleiden!

Wynter glimlachte en zei: "Weet je broer dat je hem op deze manier promoot?"

" Hij is altijd ziek," zei Anthony serieus. "Onze familie hoopt dat hij snel een vrouw kan vinden. Mevrouw, met uw uitstekende medische vaardigheden en schoonheid zouden veel mensen uw vriendje willen zijn. Ik wil gewoon mijn derde broer helpen."

Ze keek naar zijn droge, bleke lippen. Ze kocht toen een fles mineraalwater en een pak koekjes voor hem. "Praat minder. U bent nog niet helemaal hersteld."

Anthony was erg gehoorzaam en accepteerde alles wat Wynter hem gaf.

Hij kon het mineraalwater niet zelf openen. Hij hief zijn kleine hand zwakjes op en zei zachtjes: "Mevrouw, help me."

Vincent Jenkins, de assistent die hem kwam ophalen, zag dit tafereel zodra hij uit de auto stapte.

Wie was ze? De nep-jonge dame die door de familie Yates eruit was gegooid? Waarom was Anthony bij haar? En ze hielp hem zelfs een fles open te maken? Was dit... een transformatie?

Er was een zweem van verbazing in Vincents ogen, maar hij verborg snel zijn emoties. Hij kende Wynter, maar zij kende hem niet.

Zonder zijn identiteit te onthullen om hallo te zeggen, kwam Vincent snel dichterbij en zei: "Jonge Meester Anthony! Ik heb je eindelijk gevonden. Gelukkig ben je oké."

" Het was Miss die mij redde." Anthony trok aan Wynters hand, zijn kleine gezichtje koppig, alsof dit zijn authentieke zelf was.

Vincent boog respectvol uit beleefdheid. “Dank u wel, mevrouw Quinnell.”

Wynter keek hem aan. “Hij heeft me al bedankt. ”

Deze houding maakte Vincent tijdelijk onzeker over de situatie. Hij wendde zich tot Anthony.” Jonge Meester Anthony, de baas heeft geregeld dat iemand je komt zoeken. Hij zit nu in de auto en hij heeft zijn medicijnen voor de middag nog niet ingenomen.”

Bij deze woorden keek Anthony verrast op, alsof hij niet had verwacht dat zijn derde broer persoonlijk naar buiten zou komen.

Het raam van Maybeck was een beetje verlaagd, waardoor er een persoon binnenin te zien was. De persoon was lang en sierlijk, maar bedekte zijn mond met zijn vuist om zijn hoest te verbergen. Elke beweging straalde een adellijke en verfijnde sfeer uit, als een jonge meester uit een prestigieuze familie.