Κεφάλαιο 183

Μπαστιέν

Είναι σκοτεινά όταν ξυπνάω – το κατάμαυρο ενός κελιού χωρίς παράθυρα, ο αέρας κρύος και υγρός. Ξέρω ότι είμαι υπόγειος χωρίς να μου το λένε, και ακόμη και πριν θυμηθώ τα γεγονότα που με οδήγησαν σε αυτό το μέρος, ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά.

Σιγά σιγά οι λεπτομέρειες φιλτράρονται ξανά στο μυαλό μου και πριν καν προλάβω να επεξεργαστώ τα ταραχώδη συναισθήματά μου ο Άξελ ξεσπά από μέσα μου. Κυκλώνω το κελί, μυρίζοντας κάθε γωνιά του χώρου και προσπαθώντας να κερδίσω τον προσανατολισμό μου. Είναι ένας στενός χώρος επενδεδυμένος με ράβδους από καθαρό ασήμι, που δεν υπερηφανεύεται για τίποτα για να υποστηρίξει την ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχουν αντικείμενα – ούτε έπιπλα, ούτε ένας κουβάς για τα απορρίμματα ή ένα δοχείο για το νερό, τίποτα.