Rozdział 7 Niespodziewany gość

Doktor Greg w końcu przerwał milczenie i powiedział: „Zobaczmy, jak sobie poradzi z tym pacjentem”.

Po wyjściu dr. Grega za nim podążyło kilku innych lekarzy. „Dr. Greg, nie możesz po prostu patrzeć. Musimy coś zrobić, zanim przybędzie pan McMillian…”

Susana zwróciła się do pielęgniarki i powiedziała: „Włącz wszystkie kamery na sali operacyjnej. Chcę wszystko nagrać. Poza tym fajnie będzie zobaczyć, jak robi z siebie idiotkę!”

Wieść o skomplikowanej operacji przeprowadzonej przez licealistkę rozeszła się po szpitalu, a lekarze tłumnie przybyli, aby ją obejrzeć. Młoda dziewczyna mogła wyleczyć chorobę, z którą nawet dr Greg nie potrafił sobie poradzić. Czy to był jakiś żart?

Gdy Arabella zakładała fartuch chirurgiczny i przygotowywała się do wejścia na salę operacyjną, Susana podeszła do niej. „Tylko ostrzegam, osierdzie staruszka zostało uszkodzone podczas poprzedniej operacji. Jego serce jest praktycznie przyklejone do mostka. Jeśli nie będziesz ostrożna podczas operacji, możesz rozerwać mu serce i go zabić. Wtedy będziesz po wszystkim”.

„ Nie jestem tobą” odpowiedziała Arabella chłodno, jej piękne oczy błyszczały. „Nie popełnię takiego nowicjuszowskiego błędu”.

Wściekła Susana tupnęła i odeszła, mrucząc: „Nie mogę się doczekać, żeby zobaczyć, jak poradzisz sobie z pierwszym cięciem”.

Sala obserwacyjna była wypełniona lekarzami. Wszyscy byli oszołomieni widokiem młodej dziewczyny stojącej za sterami sali operacyjnej.

„ Doktorze Greg, skąd się wzięła ta dziewczyna? Naprawdę pozwalasz jej szaleć?”

„ Wygląda, jakby nie ukończyła nawet liceum… Pacjentem jest dziadek pana McMilliana…”

„ Jeśli coś pójdzie nie tak, wszyscy będziemy w tarapatach”.

„ Ona lubi być w centrum uwagi, dr Caden jest gotów wziąć na siebie winę za nią. Dlaczego mielibyście się martwić?” Susana stała ze skrzyżowanymi ramionami, patrząc na dziewczynę przez dużą szklaną ścianę z sarkastycznym uśmiechem.

Arabella założyła maskę chirurgiczną, jej urzekające oczy były jasne i spokojne, a ona sama emanowała pewnością siebie.

„ Dostosuj pozycję ciała.”

„ Rozpocznij znieczulenie.”

„ Zdezynfekuj skórę.”

„ Podaj mi skalpel.”

Arabella wydawała Cadenowi polecenia w sposób metodyczny.

Lekarze na sali obserwacyjnej byli zaskoczeni.

„ Czy ona naprawdę wie, co robi?”

„ Wydaje się, że postępuje właściwie…”

„ Czy ona naprawdę mogłaby uratować Phillipa?”

Susana prychnęła, „Może nauczyła się tego wszystkiego z telewizji. Nie rób sobie nadziei”.

Gdyby ta dziewczyna naprawdę potrafiła ratować ludzkie życia, zjadłaby skalpel na żywo w telewizji.

Kiedy lekarze zobaczyli Arabellę trzymającą skalpel w lewej ręce, wszyscy wstrzymali oddech.

„ Co się dzieje? Ona jest leworęczna?”

„ Leworęczni chirurdzy nie są tak stabilni jak praworęczni”.

„ Jeśli jest praworęczna, ale celowo używa lewej ręki, to jest szalona!”

„ Wydaje się, że ona nie traktuje tego poważnie”.

„ Może nigdy nie miała zamiaru wykonać operacji. Doktorze Greg, jak można ufać słowom małej dziewczynki? Jesteśmy w kropce!”

Nikt nie odważyłby się użyć lewej ręki do tak poważnej operacji!

Caden był zaskoczony, widząc Arabellę używającą lewej ręki. Pamiętał, że była praworęczna. Czy zraniła prawą rękę?

Z powodu licznych operacji wymiany zastawki serca struktura serca Philipa była daleka od normy. Arabella dokonała pierwszej

Cięcie bez wahania, szokując wszystkich.

„ Nawet doświadczeni chirurdzy nie odważyliby się tego zrobić. Jak mała dziewczynka może być tak spokojna i opanowana? Zaczynam kwestionować własne oczy!”

„ Jej pierwsze cięcie było trafione w punkt…”

„ Ona jest szybka, precyzyjna i bezwzględna”.

Nawet Susana była oszołomiona. „Jak to możliwe…”

Jak ona to zrobiła? Wcale nie wyglądała na nowicjuszkę.

Arabella znalazła serce Phillipa pokryte bliznami, z przemieszczonymi naczyniami krwionośnymi. Bez ochrony osierdzia jego serce było praktycznie przytwierdzone do mostka.

Caden dostrzegł powagę sytuacji. Początkowo martwił się, że nie będzie wiedziała, co robić, ale zachowała spokój i poradziła sobie z każdym szczegółem perfekcyjnie.

„ Przybliż wideo”. Dr Greg, pomimo szoku, był ciekaw, jak poradzi sobie z kolejnymi krokami.

Arabella skrupulatnie oddzielała zrośnięte serce od mostka, co było najtrudniejszą częścią operacji. Biorąc pod uwagę stan Phillipa, nawet doświadczeni chirurdzy potrzebowaliby godzin, aby się tym zająć. Ale dla Arabelli wystarczyło pół godziny. Była skupiona, jej jasne oczy błyszczały pewnością siebie.

Wszyscy wstrzymali oddech, ponieważ była to niezwykle krytyczna faza. Każdy błąd mógł być katastrofalny!

Nagle weszła grupa ludzi . Mężczyzna prowadzący grupę wydawał się mieć dwadzieścia kilka lat, ale emanował potężną aurą. Z ostrymi brwiami, wysokim nosem i delikatnymi rysami twarzy, był imponujący i surowy. Ludzie rozstępowali się, gdy go widzieli, ich głosy były pełne strachu i szacunku. „Panie McMillian, jest pan tutaj?”

Za nim stanęło siedmiu najlepszych specjalistów kardiologów.

Tylko pan McMillian mógł w tak krótkim czasie zgromadzić tak elitarny zespół!

„ Stan Phillipa się pogorszył. Ledwo udało nam się opanować zapalenie płuc, a teraz wykazuje objawy niewydolności serca”. Dr Greg z szacunkiem odsunął się na bok. „Dzisiejsze badanie wykazało, że Phillip ma infekcyjne zapalenie wsierdzia i przeciek okołozastawkowy…”

„ Kim ona jest?” Spojrzenie Romea padło na Arabellę. Jego oczy były zimne i obojętne.

Miała na sobie maskę medyczną, z której wystawały tylko jej jasne oczy. Można było powiedzieć, że była po prostu nastolatką.

„ Ona, ona jest…” Serce doktora Grega biło jak szalone, gdy na nią patrzył. Gdyby wypuścił kota z worka, czy w ogóle zobaczyłby jutrzejszy dzień?

wschód słońca?

Tymczasem jego asystent Carl nie mógł powstrzymać wściekłości. „Jak do cholery szpital mógł zatrudnić tak młodego lekarza? W drodze tutaj słyszałem, że jakiś licealista chciał operować Phillipa McMilliana. Czy to ona? Czy Hope Hospital kompletnie oszalał ? Więc dopóki macie jaja, możecie po prostu operować Phillipa, niezależnie od tego, czy jesteście wystarczająco wykwalifikowani i doświadczeni? Chyba wszyscy postradaliście rozum!”

„ Carl, to nie tak.” Dr Greg był tak przestraszony, że trząsł się w butach, nie mogąc wykrztusić ani jednego słowa wyjaśnienia.

Każdy lekarz w pokoju obserwacyjnym był przerażony i nie wiedział, co robić.