Rozdział 6 Impreza

Po krótkim, ale przerażającym spotkaniu z Xavierem Woodsem Sierra postanowiła ukryć się w swoim pokoju na resztę dnia. Jej serce nie chciało zwolnić nawet godzinę po tym, jak wyszła z jego pokoju. Była jednocześnie przestraszona i zła. Udało mu się wydobyć z niej to, co najlepsze w jego obecności. Ma sposób na słowa, które budzą starą Sierrę ze snu. Nie martwi się, że go obrazi, ponieważ on nigdy nie miał o niej dobrego zdania. Więc nie musi próbować go zadowolić. A jednocześnie wzbudza w niej strach, który niemal paraliżuje jej stopy do podłogi.

„Si, co ty tam robisz? Siedziałaś w swoim pokoju cały dzień. Wyjdź” Claire nalegała na Sierrę.

To już trzeci raz, kiedy Claire przyszła ją sprawdzić. Za każdym razem Sierra zapewniała ją, że wszystko jest w porządku.

Sierra niechętnie otworzyła drzwi swojego pokoju. Claire natychmiast weszła do środka. Trzymała w rękach granatową sukienkę.

„Co tu robiłaś?” Claire zapytała z troską.

Sierra pomachała książką, którą próbowała czytać, ale nie potrafiła uspokoić głowy na tyle, by to zrobić.

„Czytałam” – wyjaśniła.

To najwyraźniej pomogło Claire się zrelaksować.

„Dobra, dość czytania na dziś. Ubieraj się. Nancy zorganizowała przyjęcie, żeby powitać wszystkich na pokładzie. Będzie fajnie. Chodź” – zażądała Claire ze swoim zwykłym głupkowatym uśmiechem.

Sierra westchnęła. Miała na końcu języka, żeby odmówić. Ale trzymała język za zębami i poszła zrobić, co jej kazano. Sukienka jest krótka, ledwo sięga jej za uda. Otulała jej sylwetkę jak rękawiczka. Po tym, jak Sierra się ubrała, Claire czarowała jej włosami i twarzą. Lekki makijaż i fryzura sprawiły, że Sierra wyglądała, jakby należała do łodzi. Piękna i ułożona. Ale ze wszystkich ludzi ona wie, że to iluzja. Jeśli nie Claire, to ona tam nie pasuje.

„No chodź” Claire pociągnęła Sierrę za sobą.

Z drugiej strony Claire ma na sobie czerwoną aksamitną sukienkę bodycon. Claire jest wysoka i absolutnie oszałamiająca w swoich markowych ubraniach i dopasowuje się do nich pewność siebie.

Kiedy Claire i Sierra wyszły na pokład drugiego piętra, impreza trwała w najlepsze. Głośna muzyka w połączeniu z kolorowymi drinkami to pierwsze, co Sierra zauważyła. To przypomniało jej o przeszłości, która teraz wydaje się być innym życiem. Wtedy miała cel w pracy i osobę, którą musiała się opiekować. Teraz jest sierotą. Gdyby nie Claire, nikt nie zawracałby sobie głowy tym, czy żyje, czy nie.

Nancy została zauważona siedząca sama przy barze, popijając różowy drink, podczas gdy jej brat tańczył z gorącą blondynką ubraną w gorset, który ledwo zakrywał jej pośladki.

„Nancy” Claire dołączyła do panny młodej, a jej pana młodego na szczęście nigdzie nie było widać.

„W końcu ją znalazłeś” – zadrwiła Nancy, patrząc na Sierrę.

Sierra uśmiechnęła się do niej lekko, czując, jak poczucie winy dręczy ją od środka.

„Tak, była w swoim pokoju i studiowała jakąś książkę. Jest taką kujonką” Claire drażniła Sierrę razem z Nancy.

Sierra tylko się uśmiechnęła na ich wygłupy. Jej serce jednak wali. Nie chce znów stawić czoła Xavierowi Woodsowi.

Douglas był zajęty blondynką.

Sierra przeważnie milczała, pijąc swój owocowy napój. Nancy i Claire rozmawiały o temacie nadchodzącego przyjęcia zaręczynowego.

Cokolwiek było w drinku, Sierra zaczęła czuć się lekko po drugim drinku. Nie potrafi poradzić sobie z alkoholem.

„No to chodźmy zatańczyć” – Claire pociągnęła ją na środek parkietu.

Sierra jest dobrą tancerką, ale wszystko skończyło się, gdy straciła ojca i brata.

Jej biodra kołysały się w rytm muzyki, nieświadoma intensywnego spojrzenia z prywatnego pokładu na czwartym piętrze. Postać Xaviera jest ukryta w cieniu, ale obserwował wszystko od momentu, gdy usłyszał imię Sierry.

Po tym, jak Sierra zaczęła tańczyć pod wpływem alkoholu, przykuła uwagę wszystkich na imprezie. Wszyscy mężczyźni gapili się na nią z pożądaniem, podczas gdy kobiety patrzyły na nią z zazdrością.

Nancy z ciekawością przygląda się jej tańcowi.

Sierra jednak nie zdaje sobie sprawy, jak wielką uwagę przyciąga.

Adam dołączył do Claire, gdy muzyka zmieniła się na romantyczną piosenkę. Sierra przeprosiła z parkietu, aby skorzystać z toalety. Znalazła toalety na końcu korytarza, gdzie jest stosunkowo pusto.

Wszyscy pracownicy obsługują gości w pobliżu pokładu . Po tym, jak Sierra skończyła swoje sprawy, wyszła z toalety, czując zawroty głowy i pijana.

"Hej, piękna" - dwie obce ręce objęły ją od tyłu, przerażając ją niemiłosiernie.

„Puść mnie. Kim jesteś?” Sierra walczyła, by uwolnić się od mężczyzny, który teraz całował ją w szyję od tyłu.

Ale on jej nie słucha i nie ma zamiaru jej puścić. Brutalnie ściągnął jej ramiączka sukienki z szyi, jednocześnie natarczywie zaczął ją brutalnie całować.

„Nie, puść mnie, Claire” Sierra zaczęła panikować, ale była pijana i nie mogła zebrać dość sił, żeby uwolnić się od swojego pedofila. I nikt nie widział ani nie słyszał, jak woła o pomoc przy muzyce.

„Nie, Claire” Sierra desperacko pragnie się uwolnić. Jeśli temu człowiekowi uda się dokończyć to, co zaczął, może nie przetrwać tego ciosu.

„Nie, pomóż” – jakby ktoś usłyszał jej wołanie o pomoc, mężczyzna został brutalnie odciągnięty i odsunięty od niej.

Sierra natychmiast się odsunęła i odwróciła się twarzą do osoby, która jej pomogła. Jej oczy rozszerzyły się ze zdumienia, gdy zobaczyła nikogo innego, jak Xaviera Woodsa stojącego tam i patrzącego na nią wzrokiem, który wyglądał, jakby z niej kpił.

Jej oprawca leży teraz nieruchomo na podłodze w korytarzu.

"Przychodzić"