Rozdział 6

Ale bez względu na to, jak głośno krzyczała, strażnicy udawali, że jej nie słyszą.

„ Pomocy!” Charlotte czuła, jak serce wyrywa jej się z piersi. Niepokojący dreszcz przebiegł jej po kręgosłupie, gdy poczuła, że obserwują ją niezliczone oczy, a pot spływał jej po czole.

Ale bez względu na to, jak szarpnęła za klamkę, drzwi nie chciały się otworzyć. W tym momencie była na skraju załamania. Zamknięta w ciemnym pokoju, otoczona jedynie tablicami pamiątkowymi, nawet jej oddech wydawał się głośny.

Pozostawiona bez wyboru, powoli odwróciła się i z przestrachem wpatrywała się w tabletki, opierając się plecami o drzwi. Do tego czasu miała już gęsią skórkę na całym ciele.

Złożywszy ręce, błagała drżącym głosem: „Nie miałam zamiaru zakłócać waszego odpoczynku, przodkowie rodziny Bennett. Proszę, nie straszcie mnie”.

Odpowiedzią była cisza, której towarzyszył jedynie trzask świecy.

Charlotte poczuła, że jej serce bije szybciej niż kiedykolwiek, ale postanowiła się zmobilizować i uklękła przed tabletkami, mając poduszkę pod kolanami.

„Wiem, że zrobiłam źle, proszę państwa. Ale nie oszukiwałam celowo. Byłam pijana i z jakiegoś powodu przespałam się z kimś innym.

„ Ale mój tata sprzedał mnie twojej rodzinie wbrew mojej woli. Słyszałem, że pan Bennett to brzydki stary gnojek, a do tego jest kaleką. Przykro mi, ale nie możesz zmusić młodej damy, takiej jak ja, do rodzenia mu dzieci, prawda? Więc proszę, po prostu mnie od tego odpuść. Błagam cię.”

Kilka razy uderzyła głową o podłogę.

„ Przepraszam. Nie miałem tego na myśli, ale teraz nic nie można zmienić. Pani Bennett albo Eleanor, jak możecie ją nazywać, kazała mi uklęknąć przed wami jako karę. Czy mnie puści, jeśli mi wybaczycie?”

Charlotte paplała, błagając o życie, próbując odgonić strach, który w niej tkwił. Ale nikt nie mógł jej udzielić przebaczenia, którego szukała. Cóż, gdyby ktoś to zrobił, mogłaby po prostu umrzeć z szoku.

Wrzucenie kogoś do czyjejś sali przodków i zmuszenie go do stawienia czoła tabliczkom tam znajdującym się przestraszyłoby każdego, nawet gdyby nie było tam nawiedzone.

Charlotte znów przełknęła ślinę, strach ją ogarnął. Chciała uciec, ale całe miejsce było zamknięte, więc wszystko, co mogła zrobić, to zostać na miejscu i mieć nadzieję, że nie obrazi żadnych duchów .

Jej włosy stanęły dęba, gdy skanowała otoczenie. Co jeśli coś zobaczę?

Z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu cały czas miała wrażenie, że ktoś na nią patrzy.

Musiała się rozejrzeć ponownie, aby upewnić się, że nic tam nie ma, zanim odetchnęła z ulgą. „Tylko sobie to wyobrażałam. Uff...”

Poklepała się po piersi i próbowała się pocieszyć.

Jest już dzień, więc nie ma tu żadnych duchów.

To dodało jej trochę odwagi i przeszła z klęczenia do siedzenia. Tysiące tabletek były przerażającym widokiem, ale przynajmniej nie bała się tak bardzo, jak wcześniej.

Następnie zaczęła obserwować ich uważnie, ale z szacunkiem.

Widząc dwa tablety z przodu, które wyglądały na nowe, zmarszczyła brwi. Czy to mogły być tablety rodziców tego zboczeńca?

„ Och, przepraszam, przepraszam. Proszę, wybacz mi. Nie miałem tego na myśli.”

Mruknęła coś i bezradnie rozejrzała się dookoła, zaciskając usta. Jej nogi wciąż bolały, a wrzucenie jej do holu niemal ją ztraumatyzowało.

Było wystarczająco smutne, że jej ojciec sprzedał ją Bennettom, aby mogła urodzić dziecko pana Bennetta. Jakby tego było mało, straciła dziewictwo po spotkaniu i została zdemaskowana.

Hej, zaczekaj chwilę. Coś jest nie tak.

Miała już pewne doświadczenie w upijaniu się, ale poprzednia noc nie miała sensu. Czuła, jak w niej narasta pożądanie i bardzo chciała je z siebie wyrzucić. To było tak, jakby logika została wyrzucona przez okno, gdy szaleńczo szukała seksu.

O cholera! Zostałem odurzony!

Na tę myśl jej oczy rozszerzyły się ze złości.

Kurwa. To musiała być Wendy. Dała mi to wino owocowe wczoraj wieczorem i powiedziała, że nie jest mocne.

Co więcej, była wtedy w złym humorze, bo jej ojciec ją sprzedał, więc wypiła go bez wahania.

„ Łapiesz, Wendy!” – ryknęła, zaciskając dłonie w pięści. Na jej twarzy pojawił się odcień szkarłatu, który ją trochę ożywił.

Ale musiała też podziękować Wendy. Przynajmniej Charlotte nieświadomie przespała się z niemal nielegalnie przystojnym mężczyzną, zamiast ze starym gnojem. To zapobiegło kryzysowi, jakim było oddanie dziewictwa panu Bennettowi.

Przynajmniej to wygrana.

Mimo wszystko wejście prosto w tak paskudną pułapkę nie przypadło Charlotte do gustu.

Do tego dochodziło to, że magazyny wydrukowały zdjęcia i wysłały je Eleanor, zanim ta zdążyła wrócić rano.

Ktoś mnie sabotuje, ale kto? Co oni próbują zrobić? Czy to może być Wendy? Ale niewiele osób wie, że zostałem sprzedany Bennettom. A może ma wspólników?

Twarz Charlotte posmutniała.

Znajdę winowajcę, bez względu na wszystko. Nie ma mowy, żebym to przyjął. Poczekaj. Nie ujdzie ci to na sucho.

Jednak gdy rozejrzała się dookoła, jej gniew opadł.

Do diabła z tym miejscem. Uciekłbym, gdyby nie fakt, że Bennettowie by mnie ścigali. Jakbym miał tu wrócić.

Rodzina Bennettów była bardzo potężna, zwłaszcza ich legendarny członek, pan Bennett, który był zimnym i nieludzkim człowiekiem. Każdy, kto mu się sprzeciwił, skończyłby martwy lub gorzej.

Zastanawiam się, czy mogę żyć, skoro przespałam się z innym mężczyzną.

„Przepraszam, panie Bennett. Nie zrobiłam tego celowo. Proszę, zmiłuj się nade mną” – Charlotte szczerze przeprosiła, chociaż wiedziała, że jej nie słyszy.

W tym momencie ktoś parsknął śmiechem, co spowodowało, że Charlotte krzyknęła ze strachu. „Kto tam?”

Kiedy w panice rozejrzała się po korytarzu, ale nic nie zobaczyła, dreszcz przebiegł jej po kręgosłupie.

O cholera. Czy to miejsce naprawdę jest nawiedzone?

„ Kto tam? Wychodź!” warknęła, ale nikt nie odpowiedział.

Nieświadomie dla niej, dwie postacie stały przy oknie. Mogły ją widzieć, ale ona nie mogła ich widzieć.

Wysoki, krępy mężczyzna wpatrywał się gniewnie w swojego chichoczącego asystenta, podczas gdy wspomniany asystent zakrył usta, próbując powstrzymać śmiech. Jego twarz poczerwieniała, ponieważ nie odważył się nawet wziąć oddechu.

Kiedy zauważył mordercze spojrzenie swojego szefa, asystent błyskawicznie wyszedł, nie mając odwagi, by zostać dłużej.

Kiedy jakaś postać przemknęła obok niej, Charlotte poczuła, jak krew napływa jej do mózgu i wszystko pociemniało . Ale zanim upadła, zobaczyła parę nóg.

„ GGG-Duch...”