บทที่ 67
เอลเลียตรู้สึกเหมือนว่าเขาอยู่ในภวังค์ขณะเห็นอนาสตาเซียอุ้มจาเร็ดไว้แนบตัวก่อนจะวางเด็กน้อยลงบนเตียง
เจเร็ดอาจจะเหนื่อยมากจนถึงขนาดที่เมื่อศีรษะของเขาแตะหมอน เขาก็ดิ้นรนหาท่าที่สบายและหลับไปทันที….
หลังจากกล่อมลูกชายให้หลับแล้ว อานาสตาเซียก็หันตัวและชี้ให้เอลเลียตออกไปจากห้องอย่างเงียบๆ