Rozdział 1095

W tym czasie słońce świeciło jasno.

Kolor twarzy Jeana był przerażająco ciemny, jego oczy zimne jak sroga zima. Ian przełknął ślinę, a włosy na jego ciele stanęły dęba.

Z sercem w gardle odchrząknął i delikatnie przypomniał: „Pan Beauvort,