Rozdział 162

Poranne światło słoneczne rozproszyło się po ziemi i rzuciło złoty blask na Kirka i Caroline przez drzwi i okna. Wyglądali, jakby byli na pięknym obrazie olejnym.

Po chwili Kirk zatrzymał się i uśmiechnął. Następnie wszedł do sypialni z nią w ramionach. Otrząsnęła się z szoku i mocno kopnęła, żeby zaprotestować. „Kirk, przestań się wygłupiać! Muszę iść do pracy!” Zaprowadził ją do łazienki. „Wiem. Pewnie nie chciałabyś iść do pracy wyglądając w ten sposób, prawda?”

Gdy mówił, dotarli do lustra. Zobaczyła jej rumieniącą się twarz i ponętne spojrzenie w oczach. Zawstydzona, chciała wykopać dół, żeby się ukryć.