Hoofdstuk 119

Het diner was zoals gewoonlijk geweldig, en oma kijkt Daniel trots aan. Ik zei: "Waar denk je aan?" Ze zegt: "Er is geen beter gevoel dan de buik van zo'n dikke man te kunnen vullen." Daniel hangt onderuitgezakt op de bank, kreunend en met zijn handen tegen zijn buik. Ik schud mijn hoofd en lach hem uit: "Ik heb je gewaarschuwd. Ben je niet blij dat ik je gezegd heb die korte broek aan te trekken?" Daniel zei: "O jee! Ik weet niet wat ik gedaan zou hebben als ik een spijkerbroek had gedragen." Ik zei: "Je dacht dat ik overdreef." Hij zei: "Ik weet nu dat je dat niet deed." Oma begint te lachen en stoot me aan. Ze wijst naar opa en oom Ace. Ze liggen allebei vast te slapen. Ik lach nog harder als oma zegt: "Gebeurt elke keer." Daniel begint te lachen als ik zeg: "Ik zei het toch; voedselcoma of je ellendig voelen." Daniel slaat zijn arm om me heen en zegt: "Je had gelijk. Ik zal nooit meer aan je twijfelen." "Ik ben nog niet boos op je, maar je wilt ons niet boos zien." Daniel zei: "Ik heb haar boos op anderen zien zijn. Ik wil niet dat je haar ooit nog boos maakt. De beste manier om ermee om te gaan is door het samen te verwerken." Opa wordt wakker met een grijns op

Het avondeten was zoals altijd geweldig, en oma kijkt Daniel trots aan. Ik zei: "Waar denk je aan?" Ze zegt: "Er is geen beter gevoel dan de buik van zo'n grote man te kunnen vullen." Daniel zit onderuitgezakt op de bank, kreunend en met zijn handen tegen zijn buik. Ik schud mijn hoofd en lach naar hem: "Ik heb je gewaarschuwd. Ben je niet blij dat ik je gezegd heb om een korte broek aan te trekken?" Daniel zei: "Oh Godin! Ik weet niet wat ik had gedaan als ik een spijkerbroek had gedragen." Ik zei: "Je dacht dat ik overdreef." Hij zei: "Ik weet nu dat je dat niet meer deed." Oma begint te lachen en stoot me aan. Ze wijst naar opa en oom Ace. Ze slapen allebei vast. Ik lach nog harder als oma zegt: "Gebeurt elke keer." Daniel begint te lachen als ik zeg: "Ik heb het je toch gezegd; voedselcoma of je ellendig voelen." Daniel slaat zijn arm om me heen en zegt: "Je had gelijk. Ik zal nooit meer aan je twijfelen." "Ik ben nog niet boos op je, maar je wilt ons niet boos zien." Daniel zei: "Ik heb haar boos op anderen gezien. Ik wil niet dat je haar ooit boos maakt. De beste manier om ermee om te gaan is door het te verwerken." Opa wordt wakker met een grijns op

Oma zegt: "Dat kun je beter niet doen. Ik weet zeker dat je haar niet boos op mij hebt laten maken." Oma zei: "Goed zo, jongen. Maar bij ons is het gewoon ons erover laten zeuren en ons met rust laten in zijn gezicht en zeggen: "Of gewoon een beetje aan haar merk knabbelen." Oma zegt: "Dat is een tijdelijke oplossing. Die verdomde kameraadschap staat onze woede in de weg, maar het stopt hem niet." Opa glimlacht en zegt: "Maar het is de beste pauze die ik kan bedenken." Oma geeft hem speels een klap, en ik ben er helemaal misselijk van. "Opa," zei ik, "Dit is wel het laatste waar ik een beeld van wil hebben." Hij en oma lachen, en hij zegt: "Waarom denk je dat ik dat zei?" Daniel lacht hard terwijl hij naar zijn buik grijpt.