Hoofdstuk 55

Avery's perspectief

Ik werd vanochtend wakker met mijn maatje die me stevig vasthield. Ik smelt nog steeds elke ochtend als ik wakker word met zijn armen om me heen. Ik voel me altijd veilig en enorm geliefd. Hij geeft me dat gevoel altijd, maar ochtenden zijn mijn favoriet.

Ik ontwar mezelf zonder hem wakker te maken en ga naar de badkamer om me klaar te maken voor de training. Ik loop de slaapkamer uit, zonder hem wakker te maken, en ga naar onze sportschool. Ik begin met stretchen, en zodra ik begin met mijn vloeroefeningen, hoor ik weer een grom. Ik kijk hem niet eens aan als ik zeg: "Goedemorgen, Zolten." Daniel zegt: "Hij liet me niet met rust." Ik lachte: "Geeft niet. Ik vind het heerlijk om te weten dat hij het leuk vindt om me te zien trainen." Ik voel Daniel dichter naar me toe lopen, maar dan stopt hij, niet ver van me vandaan. Ik draai me om en hij staat achter me, gekleed in een korte broek en niets anders... en ziet er fantastisch uit. Hij begint met me te stretchen. Ik kijk hem achterdochtig aan: "Wat ben je aan het doen?" Hij glimlacht en zegt: "Als jij 's ochtends gaat sporten, moet ik dat ook doen. We moeten toch allebei in vorm blijven." Ik glimlach: "Dat zou ik geweldig vinden. Zolang we maar sporten... verder niets." Hij zei: "Precies wat ik denk." Ik zei: "Je moet wat meer stretchen. Ik kan het niet hebben dat je een spier verrekt." Hij grinnikte en zei: "Probeert mijn kleine maatje me af te leiden?" Ik maakte mijn ogen groot en wierp een onschuldige blik op mijn gezicht: "Wie, ik? Geen schijn van kans. Vandaag is mijn buikspierdag. Dat kan ik niet missen."