Hoofdstuk 69

"Het wordt tijd dat je terugkeert naar het land der levenden," tierde ze, "ik heb de hele tijd alleen met die stinkende mannen moeten omgaan." Daniel legt zijn hand op zijn borst en zegt: "Ik ben er kapot van! Ik dacht dat je het leuk vond om tijd met me door te brengen. En trouwens, ik stink niet. Je maatje daarentegen..." Ik moest lachen om de twee die heen en weer aan het ruziën waren, totdat Kyra er uiteindelijk een einde aan maakte door te zeggen: "Heb je geen werk te doen? Laten we eens een meisjespraatje houden." Hij zei: "Oké, maar probeer haar niet te lang wakker te houden. Ze is net gaan wandelen, dus ze is waarschijnlijk behoorlijk moe." Kyra en ik lachten toen ze zei: "Oké, pap. Ik zorg ervoor dat je meisje een dutje doet." We lachten toen hij zijn schouders ophaalde: "Sorry. Ik geef er gewoon om." Ik zei: "Ik weet het. Ik hou ook van je daarom." Hij kuste me en zei: "Ik hou ook van jou. Ik zie je zo."

Terwijl hij de deur uitliep, schudde Kyra haar hoofd en zei: "Die man werd bijna gek terwijl jullie weg waren. Dat kun je echt niet nog een keer doen. Ik weet echt niet of hij dat nog een keer zou overleven ." Ik zei: "Ik weet zeker dat mijn zwangerschap ook niet geholpen heeft." Ze zei: "Ben je gek geworden? Die pups en jij zijn waar hij nu voor leeft. Hij is superbeschermend sinds hij erachter kwam dat je zwanger bent. Nu we het er toch over hebben..." en ze hielp me een doos met twee zwangerschapstesten te pakken.

Ik zei: "Heb je ze al gedaan?" Ze zei: "Nee. Ik dacht dat ik ze wel kon doen nu ik er toch ben." Ik glimlachte en zei: "Ga dan maar naar die badkamer en doe je ding, meid!" Ze ging de badkamer in en kwam er een paar minuten later weer uit. Ze pakte een papieren handdoekje en legde de tests erop... op mijn tafel. Ze zei: "Maak je geen zorgen. Ik heb wat ontsmettingsmiddel voor als we de uitslag hebben." Ik zei: "Bedankt daarvoor. Ik bedoel, ik eet echt van deze tafel." We begonnen allebei te lachen.