Hoofdstuk 88

Een van de mannen in de raad fronste zijn wenkbrauwen. "Zou u die uitspraak willen toelichten?" Ik zei: "Zeker. Weet u, het zit in onze aard om te beschermen. We beschermen onze partners, onze kinderen en onze roedel met een ongeëvenaarde felheid. Als we liefhebben, doen we dat met heel ons wezen. Er is geen scheiding in de wolvengemeenschap. De Maangodin, onze schepper, stuurt onze partner. Normaal gesproken hebben we maar één partner voor ons hele leven. Die partner is degene die ons, de andere helft van onze ziel, compleet maakt, als je het zo wilt noemen. Als onze partner ons afwijst, voelen we dat in ons hart. Het is een vreselijke fysieke pijn. Als ze geen tweede kans krijgen, kan hun wolf sterven, en dan sterft de persoon." De vrouw in de raad zei: "Dat klinkt zo romantisch." Ik zei: "Wij zien het niet als romantisch. Wij zien het als iets alledaags. Er zijn gevallen waarin een wolf gek kan worden. Als ze worden afgewezen of uit de roedel verbannen. Dat zijn de twee belangrijkste redenen. Wanneer dit gebeurt, moeten ze meestal worden afgemaakt. Ze vallen andere wolven aan. Niet mensen."

Ik zei: "Wij jagen op wilde dieren om te eten... niet op mensen. We horen dat Rule's roedel door mensen wordt bejaagd. Weet u dat?" Een van de mannen zei: "Rule bracht het onder onze aandacht en onze politie ontdekte dat er een groep tieners was die beroemd wilde worden op internet." Ik keek naar Rule en Ely en ze kregen allebei een glimlach op hun gezicht, omdat we allemaal tegelijk hetzelfde idee hadden. Ik zei: "Wat als we ze konden helpen om internetberoemd te worden? Dan zouden ze stoppen met jagen, en we zouden ze kunnen leren dat we niet de bedreiging vormen die ze ons hebben ingeprent."

De vrouw in de raad zei: "Weet je het zeker? We willen jullie geen problemen bezorgen. We weten dat jullie goede mensen zijn. We moeten het publiek gewoon voorlichten." Ik zei: "Waarom geven we deze tieners niet de opdracht om een voorlichtingsvideo over ons te maken? Ik moet er met Alpha Arnou over praten, maar ik denk dat het zou helpen." De burgemeester van de stad zegt uiteindelijk: "Waarom komen we morgenochtend niet allemaal weer bij elkaar, dan kunnen we dit verder bespreken. We hebben de tieners in de buurt, voor het geval er een beslissing wordt genomen." Ik zei: "Klinkt goed. Bel Rule als je een prijs voor dat land hebt. Mijn maat en ik blijven hier nog een paar dagen." Ze waren het er allemaal mee eens, en Rule en ik vertrokken.