Hoofdstuk 4 Onweerstaanbare aantrekkingskracht

Samantha's perspectief

"Wat bedoel je met dat ik hem niet kan zien?"

De receptioniste keek me woedend aan en bekeek mijn jurk alsof het troep was. De jaloezie op haar gezicht was overduidelijk. Ik wist dat ik over de schreef was gegaan toen ik de beige, sletterige jurk had uitgekozen die ik droeg. Hij bedekte nauwelijks mijn billen en zat letterlijk aan mijn huid geplakt.

Haar ogen gingen van mijn borsten naar mijn gezicht en ze siste.

"De heer Donovan is niet beschikbaar,"

"Niet beschikbaar? Hoe in vredesnaam is hij niet beschikbaar? Ik moet om acht uur bij hem zijn!"

Dat had mijn vader mij tenminste verteld.

Misschien had ze het helemaal mis. Ze dacht waarschijnlijk dat ik een gekke callgirl was die haar baas wilde spreken.

"Ik ben zijn secretaresse," zei ik tegen haar, leunend op de toonbank. "Samantha Caldwell,"

"Ik weet wie u bent," zei ze onbewogen. "U bent te laat, mevrouw."

Caldwell en jouw outfit is... Niet geschikt."

Ik spotte: "Dat geeft je geen enkel recht om me zo te behandelen. Zullen we het oordeel maar aan Alexander overlaten?"

"Voor jou ben ik meneer Donovan!" siste ze en ik deed een stap achteruit, ervan overtuigd dat ze mijn gezicht eruit zou krabben als ze de kans kreeg.

Dit had ik niet nodig. Ik heb een zware nacht gehad.

Weer een eenzame nacht, dromend over mijn vreemde cliënt die zijn wilde gang met me ging. De dromen vannacht waren nog intenser geweest. Alleen al de gedachte aan het schuren tegen mijn kutje bracht me in een vicieuze cirkel.

Ik zou geen klant moeten willen. Maar ik wilde hem wel. Ik wilde me voor hem uitspreiden, in die dwingende hazelnootkleurige ogen staren en hem smeken om me te neuken. Zou hij me vanavond weer roepen?

Ik sloot even mijn ogen en dacht aan zijn vieze, stoute woorden.

Mijn onderbroek werd nat. En het was net na negen uur 's ochtends.

Wat een vies meisje. Ik zou je mond schoon moeten neuken...

"Juffrouw Caldwell?!" De afschuwelijke stem van de receptioniste haalde me uit mijn gedachten en ik keek haar boos aan. "U moet nu weggaan!"

"En jij moet iemand vinden die die stok uit je kont haalt!" schreeuwde ik.

Nou, dat zat haar niet lekker. Haar gezicht werd rood en ze riep de beveiliging. In een oogwenk werd ik uit het Donovan-hoofdkwartier gesleept.

Mijn telefoon trilde van een bericht van mijn vader. Er stond een foto bij van mij die door de beveiliging naar buiten werd gesleurd.

"Eén punt," stond er bij het onderschrift. "Onbeschoft tegen de medewerker op de eerste dag? Ik had beter van je verwacht."

"Nee," riep ik terwijl ik mijn handen in de lucht gooide.

Papa hield me in de gaten! Ik moest ervoor zorgen dat ik deze baan kreeg, anders zou hij me zeker aan Chad uithuwelijken. Ik zou Jordan niet kunnen betalen en er zouden nare dingen gebeuren.

Onzeker over wat ik moest doen, plantte ik mijn achterwerk op de trap buiten het bedrijf. Het geluid van een automotor vulde mijn oren en ik keek op en zag een lange, enorme man uit een deur komen die ik niet had opgemerkt, naast het gebouw.

Hij liep naar een auto die op hem stond te wachten. Zijn haar, dikke, zwarte lokken, was naar achteren gekamd en het zwarte pak dat hij droeg, verhulde zijn forse postuur niet.

Alexander Donovan.

Oh mijn hemel.

Die schouders. Die brede, heerlijke schouders. Was hij altijd al zo knap?!

Ik had hem zes jaar niet gezien.

Ik keek toe hoe hij in de auto stapte. Mijn ogen waren gericht op die krachtige dijen die zich bewogen.

Toen knipperde ik met mijn ogen en besefte: de auto reed richting de poort!

"Shit!" vloekte ik terwijl ik naar de rijdende auto rende. "Alexander! Meneer Donovan!"

De auto stopte niet. Ik kon hem niet laten uitrijden, zeker niet nu mijn toekomst ervan afhing dat hij me accepteerde. Zonder aarzelen sprong ik vlak voor de rijdende auto en spreidde mijn armen.

De auto kwam met piepende remmen tot stilstand. Mijn hart klopte luid en wild in mijn oren.

Er viel een stilte, toen ging de autodeur open. Alexander Donovan stapte in al zijn glorie uit.

De media deden hem geen recht. Hij was niet knap. Hij was bloedheet! Zijn haar had een paar zilveren lokken die me eraan herinnerden dat hij oud genoeg was om mijn vader te zijn.

Maar de rest van hem?

Hemeltjelief!

Er was niets aan hem dat hem als oud en onbekwaam beschreef.

Vooral die grote armen. Hij was er zeker capabel in.

In staat om met mijn kat te spelen. Die vingers erin te steken, tot aan mijn knokkels, tot ik het niet meer kan.

"Laat ons achter," zei hij en ik stond daar als een dwaas, verdwaasd. Ik voelde de hitte van zijn blik terwijl hij me aanstaarde. Zijn dikke wenkbrauwen fronsten.

"Ja, baas," antwoordde zijn chauffeur en stapte uit de auto, op weg naar niemand weet waar.

Ik schoot overeind en kwam weer bij zinnen.

"Hoi Alexander," zei ik met een glimlach, terwijl ik naar hem toe liep. "Ik weet niet of je me nog kent, ik ben Samantha-"

"Ik zou je een klap moeten geven," zei hij met een koude, harde stem die me deed duizelen. "Voor wat je net hebt gedaan."

Ik knipperde verward met mijn ogen. "Pardon?"

Hij klemde zijn tanden op elkaar, een ader in zijn voorhoofd knapte. "Wat dacht je wel, zo voor de auto springen?!"

"Ik riep, maar je stopte niet!", zei ik kregelig, terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg.

Hij staarde me ongelovig aan. "Je had dood kunnen zijn, Samantha."

Mijn naam rolde op een verschrikkelijk sexy manier van zijn tong en een flits van hem die mijn naam kreunde terwijl hij in mij stootte vulde mijn hoofd.

Oh nee. Nee. Dat kon ik niet, ik mocht niet zo over Gav denken.

"Maar dat heb ik niet gedaan. Het gaat goed met me-"

Hij greep me plotseling bij mijn schouders vast en keek me met een woeste blik aan. "Goed?! Ik zou je eigenlijk een klap moeten geven omdat je zoiets stoms hebt gedaan!"

"Mij slaan?! Dat mag je nooit!" Ik gooide gedachteloos terug en kreeg een boze grom van hem.

"Ik kan en ik zal, meisje!" snauwde hij, terwijl hij me meetrok naar de achterbank van zijn auto.

Ik viel over zijn dijen en voelde ze tegen mijn borsten aanspannen. Een kreun ontsnapte aan mijn lippen bij de klap. Zijn eau de cologne vulde mijn neus en ik nam een diepe snuif tot een harde klap mijn kont raakte.

"O!" riep ik, terwijl ik over mijn schouder naar hem probeerde te kijken. "Wat doe je?!"

"Ik leer je een verdomd lesje!" gromde hij, en gaf me nog een klap recht op mijn kont. Het prikte, de pijn trok omhoog in mijn rug en het genot in mijn kutje.

Hij sloeg me opnieuw en ik kreunde, terwijl ik over zijn dijen heen boog. "Gav,"

"Het is meneer Donovan!" schreeuwde hij, terwijl hij me drie keer achter elkaar zo hard en snel sloeg dat ik er helemaal van onder de indruk was.

"Meneer Donovan," zei ik buiten adem, terwijl de tranen in mijn ooghoeken prikten toen hij harder sloeg. "Alstublieft!"

"Wat alsjeblieft, meisje?" vroeg hij, terwijl hij mijn jurk omhoog trok tot mijn billen zichtbaar waren. Mijn dijen trilden toen hij me recht op mijn blote billen sloeg.

Snel, hard, snel.

Herhaaldelijk.

"Het spijt me!" riep ik, terwijl ik snikkend een puinhoop op zijn dijen maakte.

"Waar heb je spijt van?!" blafte hij, terwijl hij er eentje te dicht bij mijn kutje bracht. Ik kreunde en verdiende er nog een. "Ik kan je niet horen, Samantha,"

Samantha. Mijn schaamlippen verkrampten van het geluid.

"Het spijt me," snikte ik. "Dat u voor uw auto bent gesprongen, het spijt me, meneer Donovan!"

Hij legde zijn handpalmen op mijn kont en wreef er kalmerend overheen.

"Braaf meisje," mompelde hij in mijn oor, wat me zo aan mijn cliënt deed denken. Zijn hand zweefde boven mijn vreselijk natte kutje en trok zich toen helemaal terug.

"Gav?" mompelde ik.

"Ga weg!"