Rozdział 2 Ślub

Miesiąc temu, gdy wróciła do rodziny Lewisów, aby pożyczyć pieniądze, została wciągnięta w alejkę przez mężczyznę, który nagle wybiegł z domu i zasłonił jej usta.

Walczyła z całych sił, ale mężczyzna trzymał ją mocno.

„ Nie ruszaj się, nie zrobię ci krzywdy.” Niski głos mężczyzny był przytłaczający, przez co natychmiast przestała się ruszać.

Z wejścia do alejki dobiegły szybkie kroki, a do środka wlało się jasne światło. Mężczyzna szybko pochylił głowę i ją pocałował.

Dopiero gdy ci ludzie potwierdzili to kilkakrotnie, zawrócili i odeszli, przeklinając parę.

Gęsty zapach krwi dotarł do jej nozdrzy i znów poczuła się nerwowo.

„ Czy jesteś ranny? Czy ci ludzie są tutaj, żeby cię złapać?”

Mężczyzna nie odpowiedział. Ubrał się i bez wyrazu zapytał: „Jak się nazywasz?”

Alejka była bardzo ciemna. Elena zasłoniła twarz i od niechcenia powiedziała imię: „Nazywam się Ella”. Nie chciała sprawiać sobie kłopotów.

Mężczyzna podziękował jej i zataczając się, ruszył w stronę wejścia do alejki.

W chwili, gdy się odwrócił, zobaczyła przystojną twarz mężczyzny w słabym świetle księżyca.

Stała na czerwonym dywanie i patrzyła na Drugiego syna rodziny Monor, który miał zostać jej mężem. Jej serce zadrżało . Podświadomie spojrzała na jego nogi.

To niegrzeczne zachowanie wywołało oburzenie.

Na szczęście Ryan spokojnie otworzył usta, żeby jej pomóc. „Czy nie wiesz, że moja dolna część ciała jest sparaliżowana?”

„ Wiem!” Elena odpowiedziała pośpiesznie. Stłumiła szok w sercu.

Wszyscy wiedzą o niepełnosprawności Ryana Monora. Ona też powinna wiedzieć.

Musiała źle widzieć. Ten mężczyzna sprzed miesiąca był bardzo zdrowy. Jak mógł być drugim synem Monorsa przed nią?

Co więcej, biorąc pod uwagę jego status, nikt nie mógł się za nim uganiać.

To ona powinna źle pamiętać!

Elena pomyślała to i w końcu się uspokoiła.

Ryan Monor nie mógł się ruszyć, więc ślub powinien być uproszczony. Konferansjer powiedział po prostu kilka słów, a następnie ogłosił: „Ceremonia zakończona! Pan młody może teraz pocałować pannę młodą!”

Ryan siedział na wózku inwalidzkim. Elena nie mogła nawet schylić się w swojej sukni ślubnej. Kłopotliwe było też dla nich całowanie się.

Konferansjer miał zamiar załagodzić sytuację i pozwolić pannie młodej i panu młodemu wrócić do pokoju, aby się pocałować, gdy zobaczył pannę młodą trzymającą suknię ślubną jedną ręką i klęczącą na jednym kolanie.

„ Panie Monor, przepraszam. Nie mogę kucać na wysokich obcasach. To wszystko, co mogę zrobić.”

Jej słowa wystarczyły Ryanowi.

Oczy Ryana błysnęły. Pociągnął Elenę za ramię. Elena odwróciła się i usiadła na kolanach Ryana.

„ W przyszłości będziesz mnie nazywał mężem!”

Elena spanikowała. „Twoja noga.”

„ Wszystko w porządku. Moja noga już dawno straciła czucie.”

Niski głos Ryana zabrzmiał przy uchu Eleny, brzmiąc nieco znajomo. Nie miała czasu myśleć, a lekko zimne usta przycisnęły się i przycisnęły do jej ust.

Po zakończeniu pocałunku Ryan nie puścił jej. Przytulił ją bezpośrednio i powiedział do konferansjera: „Anuluj resztę ustaleń”.

Po tych słowach oboje opuścili scenę.

Nowy pokój nie miał żadnych dekoracji, więc nie różnił się zbytnio od zwykłego pokoju. W sercu Ryana ten ślub był tylko formalnością i nie miał znaczenia.

Ryan położył ją na łóżku i powiedział, żeby się nie ruszała. Wyszedł na chwilę. Kiedy się pojawił, na jego kolanach leżała apteczka.

„ Co to znaczy?” Elena była zaskoczona.

„ Zdejmij buty”. Ryan otworzył pudełko z lekarstwami. „Czy nadal bolą cię stopy?”

Elena była oszołomiona. Robiła co mogła, żeby nie zostać odkrytą. Nie sądziła, że ta sprawa nadal została odkryta przez Ryana.

Więc odwołał przygotowania z tyłu i nawet użył wózka inwalidzkiego, żeby ją odwieźć do pokoju. To dlatego, że wiedział, że skręciła kostkę na weselu.

Elena była trochę zaskoczona.

Plotka głosiła, że Ryan Monor miał dziwną osobowość. Był porywczy. Uważała, że

że Ryan w ogóle nie przejmował się ślubem.

„ Chcesz, żebym pomógł ci zdjąć buty?” Głos Ryana był zimny i zmarszczył brwi.

„Nie, mogę to zrobić sama!” Elena natychmiast odzyskała przytomność i ze wstydem zdjęła wysokie obcasy.

Przeżyła dwadzieścia lat i po raz pierwszy miała na sobie wysokie obcasy.

„ Sam nakładasz lekarstwo. W szafie jest komplet ubrań, a codzienne potrzeby są w łazience. Pamiętaj, żeby zejść na dół na kolację po prysznicu”.

Ryan najwyraźniej wpadł na coś w ostatniej chwili. Włożył apteczkę do jej ręki i wyszedł z ponurą miną.

Elena była trochę zdezorientowana i nie odważyła się zapytać.

Sama zaaplikowała sobie lekarstwo i utykając, podeszła, żeby otworzyć szafkę. W środku było pełno damskich ubrań. A ich rozmiar był dokładnie taki, jaki mogła założyć.

Nie wiedziała, czy to przypadek, czy nie. Krótko mówiąc, od początku do początku ślubu aż do teraz, sprawy nie były tak złe, jak się spodziewała.

Pomijając kwestię temperamentu Ryana Monora, plotki o jego porywczym charakterze wciąż miały sens.