Rozdział 2222

Jasper powoli podszedł do kanapy. Słysząc jego kroki, Willow pomyślała, że ochroniarze idą, żeby powiedzieć jej, żeby się pospieszyła. Lekko się odwróciła. „Powiedziałam, dziesięć minut”. Jasper wyciągnął bukiet i delikatnie powiedział: „To ja, Willow”.

Oczy Willow rozszerzyły się. Wstała i odwróciła się, tylko po to, by zostać powitaną przez Jaspera i bukiet, który trzymał. To było tak, jakby czas się w tym momencie zatrzymał. Poczuła, jak jej serce powoli wali, i waliło coraz szybciej. Poczuła, jak jej złamane serce powoli się goi, aż znów jest całe, a rozkosz napływa do jej wnętrza.

Potem zobaczyła coś wiszącego z boku głowy Jaspera. To był prawdopodobnie aparat słuchowy. Nie odpowiedziała mu, ale zamiast tego szybko obeszła kanapę i stanęła za nim, aby przyjrzeć się bliżej temu, co miał na sobie. Wyglądało to nowocześnie. Mimo że wisiało na głowie Jaspera, nadal wyglądało ładnie. Mimo to Willow martwiła się o niego.