Rozdział 6

Dziesięć minut później wywiad z Zayne'em dobiegł końca.

Gdy wyszedł z pokoju, Avery natychmiast wstał i zapytał: „Jak było?”

„Pytania ankieterów były dość trudne, ale nie ma niczego, z czym nie moglibyśmy sobie poradzić”. Nie mógł się powstrzymać, żeby nie pocałować jej w czoło. „Ogólnie rzecz biorąc, powiedziałbym, że jest całkiem nieźle”.

Avery odetchnęła z ulgą.

„Następna, Avery Rumpley,” zawołała ponownie sekretarka. Avery ogarnęła ubranie i weszła do pokoju z niepokojem.

W chwili, gdy weszła, rzuciło jej się w oczy skomplikowane spojrzenie Caydena.

Siedziała prawidłowo, podnosiła głowę i wymieniała spojrzenia z każdym ankieterem,

Następnie krótko się przedstawiła: „Dzień dobry, wywiadowcy. Przede wszystkim chciałabym powiedzieć, że cieszę się, że daliście mi szansę na ten wywiad. Nazywam się Avery Rumpley”.

Zanim podjęła decyzję o powrocie do kraju ojczystego, aby podjąć pracę, zastanawiała się, co powinna powiedzieć na początku rozmowy kwalifikacyjnej.

Może jej debiut nie był zbyt efektowny, ale na pewno był niezawodny i bezbłędny.

W trakcie wywiadu Cayden przyglądał się jej chłodno.

Avery czuła się bardzo nieswojo, odpowiadając na pytania ankieterów

pytania płynnie. Prawdopodobnie dlatego, że patrzył na nią trochę za mocno.

To nie był zwykły dyskomfort. Czuła, jakby igły kłuły ją w całe ciało.

Kiedy Avery po raz pierwszy weszła do pokoju, spojrzała na Caydena. Jednak ponieważ była to formalna rozmowa kwalifikacyjna, musiała zachować profesjonalizm. Choć miała wiele pytań, nie mogła pozwolić, by ją rozpraszały.

„Czy jest pani mężatką, pani Rumpley?” – zapytał chłodno Cayden,

przerwał wywiadowcom. Jego nagłe pytanie wprawiło w osłupienie wszystkich wywiadowców.

Wszyscy ankieterzy przerwali profesjonalną wymianę zdań z Averym i zwrócili się do swojego szefa.

„Nie.” Avery ledwo była w stanie odpowiedzieć spokojnie, ponieważ była totalnie spanikowana tym nagłym pytaniem.

„Czy masz już kogoś, kogo planujesz poślubić?”Cayden zmarszczył brwi i zapytał ponownie. Zatrzymała się i skinęła głową. „Tak.”

Ankieterzy nie mieli pojęcia, dlaczego ich szef zadaje takie pytanie.

Podczas tej krótkiej wymiany zdań mogła szczegółowo przestudiować delikatne rysy twarzy Caydena. Naprawdę wygląda jak starszy, którego poznałam w latach liceum.

Odnoszący sukcesy biznesmen, z którym się spotykała, bardzo różnił się od nastolatka, którego widywała w szkole.

Zarówno pod względem zachowania, jak i wyglądu, Cayden wywarł na Avery bardzo chłodne i bezwzględne wrażenie.

Po zakończeniu wywiadu Avery wyszła z pokoju wyczerpana. „Jak poszło? Powiedz mi!” – zapytała pierwsza Nina.

Avery odpowiedziała ze zdziwionym wyrazem twarzy: „Osoba przeprowadzająca wywiad zapytała mnie, czy jestem już mężatką i czy mam już kogoś, z kim planuję się rozstać”.

poślubić." Zayne zmarszczył brwi, gdy to usłyszał. Co to za pytanie? Dlaczego osoba przeprowadzająca wywiad pyta o jej życie prywatne? Nina zapewniła: „To normalne. Tak po prostu tu bywa. Powinnaś się cieszyć, że nie zapytali, skoro już masz dziecko”.

„Ale dlaczego mieliby o to pytać?” zapytał Avery ze zdziwieniem, gdy dotarli na parter.

„Bo jeśli ktoś ma dziecko, jego praca może zostać opóźniona lub przerwana”. Nina spojrzała na brata i Avery’ego. „W firmach w tym kraju jest wiele dyskryminacji wobec kobiet zamężnych, zwłaszcza jeśli mają dzieci. Wiem, że to szokujące, bo przecież dopiero co wróciliście z zagranicy. Przyzwyczaicie się do tego”.

Tego popołudnia Zayne i Avery otrzymali telefon z informacją, że dostają dwumiesięczny okres próbny w firmie . Jeśli uda im się zdać różne egzaminy po zakończeniu okresu próbnego, będą mogli pozostać w Trident Group jako oficjalni pracownicy.

Następnego dnia Nina i Zayne przyszli odebrać Avery'ego przed pójściem do pracy.

„Planuję kupić własny samochód, żebyśmy nie musieli już jeździć samochodem mojej siostry” – powiedział Zayne Avery’emu, zanim wszedł do działu projektowania. „Co, nie podoba ci się, że wchodzę między was dwoje

„Czas dla siebie?" Nina zażartowała, celowo wchodząc między nich. Avery się uśmiechnęła. „Nie musicie mnie oboje odbierać od jutra. To zbyt kłopotliwe, żeby jechać do mojego miejsca zamieszkania, żeby mnie odebrać. Poza tym, jazda metrem nie jest taka zła". To był pierwszy dzień pracy, więc Avery pracowała wyjątkowo ciężko.

Po południu Zayne został nagle wezwany przez starszego pracownika swojego wydziału do wyjazdu służbowego do innego stanu.

Zanim wyszedł, chwycił służbowego laptopa, szybko pożegnał się z Avery i zszedł na dół.

Był dość zdezorientowany tym, co robił dział projektowy.

Czy nie boją się, że taki nowicjusz jak ja może zepsuć pracę zespołu lub obniżyć jej efektywność?

Avery nie myślała o tym zbyt wiele, gdy zapoznawała się ze swoją pracą.

Kiedy nadszedł czas, by wyjść z pracy, Nina podeszła do niej. „Zdecydowano, że zjesz dziś kolację u mnie w domu. Twoja przyszła teściowa cię zaprosiła”. Avery zapoznawała się z wybitnymi planami firmy z ostatnich lat. Kiedy usłyszała, co powiedziała Nina, podniosła głowę i z gorzkim uśmiechem poinformowała: „Właśnie dostałam wiadomość, że muszę zostać po godzinach...”

Nina szeroko otworzyła oczy, zanim szybko wróciła do biurka i sprawdziła pocztę. Cholera! Naprawdę musimy pracować po godzinach! Jasne, dział projektowy często ma nadgodziny, ale Avery i Zayne mają pecha. Zayne został wysłany w podróż służbową pierwszego dnia tutaj, a Avery jest zmuszony pracować po godzinach!

Obie kobiety przed pracą w godzinach nadliczbowych zjadły w towarzystwie kolegów obiad w pudełku.

Dopiero o wpół do jedenastej w nocy Nina i dwie inne kobiety dostały od swojego przełożonego pozwolenie na powrót do domu.

Avery kontynuowała pracę. Wciąż odczuwając skutki różnicy czasu między dwoma różnymi krajami, czuła się bardzo senna.

Wstała, wzięła kubek i poszła nalać sobie kawy. Kiedy wróciła, kierownik ją zobaczył i powiedział: „Szef chce ten projekt. Wyślij mu go szybko”.

Avery natychmiast odstawiła filiżankę i opuściła dział projektowy z projektem.

W pokoju pozostały już tylko trzy osoby – kierownik, starszy projektant i ona, nowicjuszka ucząca się fachu.

Nic więc dziwnego, że poproszono ją o zabranie projektu do szefa.

Gdy Avery weszła do windy, w jej umyśle pojawiła się delikatna i zimna twarz Caydena.

Winda dotarła na najwyższe piętro. Minęło trochę czasu, zanim znalazła drogę do biura CEO. Zapukała do drzwi. „Proszę”. Głos Caydena brzmiał głęboko, ale obojętnie.

Avery otworzyła drzwi i podeszła do dużego biurka w chłodnym biurze. Następnie położyła plan na stole i powiedziała: „Oto plan, którego pan chce, panie Moore”.

Cayden również był pogrążony w pracy, gdy chwycił plan i spojrzał na niego. Gdy miała już wychodzić, nagle podniósł głowę i spojrzał na nią. Avery nie mogła powstrzymać się od stania w miejscu z grzeczności, ponieważ nie była pewna, czy ma dla niej inne rozkazy.

Cayden przez długi czas miał ją w polu widzenia. Hmm, po tych pięciu latach stała się dojrzalsza pod względem wyglądu. Jej klatka piersiowa i biust stały się z pewnością bardziej ponętne. Nie wspominając o tym, że jej uroda i aura są najwyższej klasy.

„Możesz już wyjść z pracy. Wróć i przygotuj się na jutrzejszą podróż służbową ze mną”. Odwrócił wzrok i znów skupił się na pracy. Chciała powiedzieć, że jeszcze nie jest do tego zdolna, ale z jego zimnego, stanowczego tonu wynikało, że nie przyjmie odmowy. Wszystko, co mogła zrobić, to kiwnąć głową i odejść. Cayden znów na nią spojrzał, gdy się odwróciła. Jej plecy całkowicie go zahipnotyzowały, szczególnie jej szczupłe, seksowne biodra.

Dopiero chwilę później zdał sobie sprawę, że jego gardło i klatka piersiowa stały się drętwe, ponieważ obudziło się w nim pierwotne pragnienie.