rozdział-255

„Oczywiście, że nie”. Przyciąga mnie do swojej twardej piersi. Jego usta znajdują moje. Pocałunek jest pełen potrzeby i pragnienia. Kiedy się ode mnie odsuwa, moje usta są posiniaczone, ale pragną więcej. „Zawsze pragnę tylko ciebie, Raven”.

Patrzy na mnie tak długo, jakby przeszukiwał najgłębsze zakamarki mojej duszy. Serce wali mi w piersi, a rdzeń zaciska się z potrzeby. Obejmuje moje wzgórki nad spodenkami, drażniąc mnie swoimi wolno poruszającymi się palcami. Wiedziałam, że czuje, jak bardzo jestem mokra. „TATUSIU! Gdzie jesteś?” krzyczy Dorothy

„Przepraszam” – mruczy przy moim policzku. „Gdyby to była osoba dorosła, kazałbym im czekać, aż cię pochylę i wyrucham”.