Hoofdstuk 431

"Ja, precies wat iedereen wil als ze op zoek zijn naar het perfecte huis," mompelt vader, terwijl hij haar een grijnzende blik toewerpt. Moeder knikt gretig, alsof dat duidelijk waar is.

Jackson en ik houden ons stil en staan dicht bij elkaar. Hij voelt mijn angst en stuurt een warme geruststellende puls door onze band en strijkt met zijn hand langs de mijne. Ik glimlach naar hem en stuur hem mijn dank, maar dan zucht ik en draai me om naar de deuren die opengaan.

Het is een korte, rustige wandeling door de gang naar de kamer waar mijn professoren wachten, en als we met z'n vijven binnenkomen, trekt de kapitein verrast zijn wenkbrauwen op. Neumann grijnst alleen maar alsof hij het verwachtte en kijkt dan op zijn horloge alsof hij er zo snel mogelijk vanaf wil zijn. Alvez is, tot mijn verbazing, het warmst.