Hoofdstuk 680

Ik haal mijn handen van achter mijn rug terwijl ik spreek en hef er rustig een op, met de handpalm omhoog. Welke woorden de kapitein ook zou gaan zeggen, ze blijven in zijn keel steken terwijl hij me aanstaart, verbijsterd door mijn beweringen.

Maar het zijn geen beweringen. Mijn wolf huilt in mijn borst, trots en boos, wetende dat ze waar zijn. Dat ik dat allemaal ben en meer.

"Nu heb ik gezien dat je naar Jackson luistert als hij je plannen verstoort," zeg ik zachtjes, niet kijkend naar mijn maatje maar voelend dat zijn wolf dicht bij de mijne is, net aan de andere kant van de band, klaar om eroverheen te rennen als ik hem nodig heb. "Toen hij je vertelde dat hij me anders wilde trainen, om me te leren hoe ik scherp kan schieten terwijl ik ren, luisterde je naar hem. Sterker nog, je keurde de toevoeging aan mijn training meteen goed. Omdat hij op de shortlist staat voor Command."