Hoofdstuk 682

's Nachts is het geheel een stuk krachtiger en verbluffender, een rode en brandende wervelwind die naar de hemel reikt. Ik speel er deze keer meer mee, maak het heter zodat we allemaal de hitte kunnen voelen die ervan afstraalt, experimenteer met de helderheid en de kleuren, duw het hier en daar om te zien hoe ver ik het kan bewegen. Ik ben erg blij als ik zie dat ik Luca's wind kan gebruiken om het als een echte tornado te blazen, het rond de open ruimte voor ons te laten zwiepen, hoewel ik natuurlijk voorzichtig ben om te voorkomen dat het te dichtbij komt.

"Hooolly fuck," fluistert de kapitein. Ik kijk naar hem, wanhopig blij dat ik zo'n verbluffend punt kan maken. Hij kijkt ook naar mij. "Kun je...kun je met me praten terwijl je dat doet?"

"Tuurlijk," zeg ik met een schouderophalen. "Het vereist niet mijn volledige concentratie."