Hoofdstuk 705

Ik kijk met grote ontzag toe hoe de aanval begint.

Vliegtuigen en helikopters vliegen vanaf een vliegveld achter ons en boven onze hoofden, snel op weg naar de Atalaxiaanse klif. Terwijl ik kijk hoe de stormwolken boven de klif zich beginnen terug te trekken, ruimte makend voor de vliegtuigen. Het Atalaxiaanse front lijkt zich bijna te verweren terwijl kleine zwarte puntjes van ons vliegtuig beginnen te vallen, naar de aarde drijvend, er bijna ... goedaardig uitziend. Als kleine vliegjes of vogels.

Ik schrik als ze beginnen te ontploffen, verrast door de hoeveelheid licht en lawaai als het Atalaxian front zo ver weg lijkt. Jackson leunt dichter naar me toe en geeft zijn steun. Ik kijk op naar Luca, die net als ik alleen maar vol ontzag staart.