Hoofdstuk 782

"Ja!" zegt ze opgewonden, bijna huppelend. "Is het niet geweldig?" Ze slaat haar handen opgewonden onder haar kin.

Jesse kreunt, zijn hoofd valt achterover in zijn nek. Maar hij steekt zijn handen in zijn zakken en volgt zijn vreemde, kleine maatje naar haar bizarre kleine huis.

Het is moeilijk om wakker te worden, om mezelf uit de mist van slaap te trekken. Ik kreun, rol me om in mijn dekens, begraaf mijn hoofd in het kussen en vecht tegen de hoofdpijn die in mijn achterhoofd bonkt. Ik strek mijn hand uit, op zoek naar Jacks, me afvragend waarom hij in hemelsnaam niet onder me ligt zoals altijd, maar -