Hoofdstuk 830

Een uur later betreed ik de feestzaal aan Gabriels zijde, mijn hand vreemd op de zijne geplant terwijl de Prins mij naar voren begeleidt. Ik draag weer de diamanten halsband die Luca's merkteken verbergt, hoewel ik vandaag geen kroon heb, wat ik prima vind. Pippa kleedde mij in hectares roze satijn over een ander korset, wat niets doet om de krampen te verlichten die mijn rug en mijn maag kwellen. Op elk moment vermijd ik de neiging om te fronsen, om meer dan één reden.

Maar op mijn gezicht is daar niets van te zien. Ik heb een mooie glimlach en een lege blik in mijn ogen, terwijl ik mijn hoofd omdraai en knik naar iedereen die aan de tafels zit. Deze tafels zijn in een breed hoefijzervorm opgesteld, voor de kleine tafel van de koning aan de voorkant, zodat alle hovelingen ons goed kunnen zien.

En niet alleen de hovelingen, besef ik terwijl ik door de kamer glimlach. Het kost veel beheersing om mijn gezicht vlak te houden terwijl mijn ogen over de tafel van Moon Valley-ambassadeurs gaan die bij dit evenement zijn betrokken. Hun tafel is weggestopt achter de tafel van Atalaxiaanse edelen en wordt zwaar bewaakt, maar ze zijn hier.