Hoofdstuk 845

Gabriels adem stokt en hij staat rechtop terwijl ik mezelf ruw van hem af duw, een stap achteruit doe en mijn cyanide-bedekte vingertoppen aan de stof van het schort afveeg. "Bedankt dat je me een kamer met zoveel schoonheidsspullen hebt gegeven," zeg ik, vrij nonchalant, terwijl zijn adem begint te korten. "De vaseline is erg handig voor gebarsten lippen en.." Ik zwaai met mijn vingertoppen naar hem. "Voorkomt dat gifstoffen via de huid binnendringen."

"Jij teef," raspt hij, terwijl hij achteruit struikelt, de zuurstof begint hem al te ontberen. "Heb - heb je me vermoord?"

"Nog niet," zucht ik, terwijl ik mijn armen over mijn borst sla terwijl ik hem op de grond zie vallen. "Ik heb je net een beetje cyanide gegeven. Omdat ik nog vragen heb. Tot ziens voor nu!" Ik zwaai naar hem terwijl zijn ogen dichtfladderen en hij begint te kreunen van de pijn en verwarring, een hand naar zijn borst, waar hij waarschijnlijk hartkloppingen heeft gekregen.