Hoofdstuk 216 Wij zijn Zijn vrienden!

Branden leidde Catherine het restaurant uit, klaar om in de auto te stappen. Aidan en Triston renden achter hen aan. Toen ze het lawaai hoorden, draaiden Branden en Catherine zich allebei om. Aidan en Triston verstijfden als aan de grond genageld, ongemakkelijk en met een verlegen glimlach.

Catherine keek hen aan zonder een woord te zeggen: Branden stond immers nog steeds naast haar. Het was beter om hem het te laten afhandelen. Aidan trok discreet aan Tristons mouw, waarmee hij hem gebaarde dat hij iets moest zeggen.

Tristons gezicht betrok en hij schreeuwde: "Verdorie, ik ben met je meegegaan om de roddels over de familie van je zwager te achterhalen. Nu moet je zelf maar naar boven gaan om het haar te vragen." Zijn woorden waren vol rechtvaardigheid, alsof hij de waarheid al in zijn handen had.