Hoofdstuk 210 Een show voor Isabella

Kan deze dag nog erger worden? Het begon zo goed met een lunch met Jude, of moet ik zeggen, Jude zijn lunch geven. Daarna ging het bergafwaarts. Overgeven nadat ik mijn man had gepijpt en me toen realiseerde dat ik er flink naast zat door mijn anticonceptie-injectie te vergeten. Toen kwam mijn geweldige schoonvader opdagen, eiste geld en hield ons gegijzeld. Om te zeggen dat ik boos was, is nog zacht uitgedrukt. Hem neerschieten stond niet in mijn planning, maar als je neukt met iemand van wie ik hou, weet je nooit wat ik ga doen. Toen ik het pistool uit Roarks hand zag vallen nadat Jude hem op de grond had gelegd, had ik net mijn handen losgemaakt uit de losse knoop die hij in zijn haast had gemaakt nadat hij me Jude had laten bellen. Ik pakte het pistool van de grond en zodra ik zag dat Roark Jude weer achterna ging, aarzelde ik geen moment.

Ik dacht dat het anders zou voelen om iemand neer te schieten, ik dacht dat ik me slecht zou voelen omdat ik iemand pijn moest doen, maar ik denk dat het anders is als het voor mijn eigen veiligheid wordt gedaan. Ik voel geen enkele spijt dat ik de man heb neergeschoten, en eerlijk gezegd ben ik een beetje teleurgesteld dat het geen dodelijk schot was. Ik ben blij dat hij terug de gevangenis in gaat, en deze keer voor een heel lange tijd.

Niet alle gezinnen zijn gelukkig, en je kunt niet kiezen wie je familie is, tenminste niet als je erin geboren wordt. Jasper en ik hebben geluk met het gezin dat we hebben, en nu zijn ze ook Judes familie, en ik begrijp nu waarom hij was zoals hij was. Ik ben trots op de man die hij is geworden, zelfs voordat hij ons ontmoette. Ik bedoel, ja, een huurmoordenaar zijn was niet ideaal, maar hij was geen slechterik. Het kostte ons niet veel moeite om hem te leren hoe hij op de juiste manier lief moest hebben en dat hij in staat is om liefde terug te ontvangen. Hij had het altijd al in zich, zelfs tijdens zijn opvoeding, want hij is altijd een goed mens geweest.