Rozdział 449

Czekałem w naszym małżeńskim domu, aż zapadła noc. Wyciągnąłem rękę, śledząc kontury wysokich budynków i Nicholasa. Noc była ciemna jak atrament, a szklane okna odbijały moją wyczerpaną twarz.

Miałam wrażenie, że już znałam wynik, ale nie chciałam odpuścić.

Wskazówki zegara wskazywały właśnie północ, gdy nagle zadzwonił mój telefon.