Rozdział 130

Sinclair

Byłem gotowy szturmować Pałac Królewski, gdy dowiedziałem się, że Książę porwał Ellę, i gdybym był pewien jej lokalizacji, zrobiłbym to już dawno. Byłoby definicją pychy uwięzić ją w jego własnym domu, chociaż nie stawiam niczego ponad Książę. Co ważniejsze, życie mojego partnera i mojego szczeniaka wisi na włosku i nie mogę być zbyt ostrożny.

Gdy uspokoiłem się na tyle, by przestać wyobrażać sobie wszystkie sposoby, w jakie chciałbym okaleczyć drugiego mężczyznę, kazałem Hugo wezwać moich najlepszych wojowników, mimo że dopiero co zeszli z pola bitwy. Obok Gabriela, Seana i reszty wymordowanej drużyny, wybrani mężczyźni są najlepszymi wojownikami, jakich mogę zgromadzić za swoimi plecami – i nie mam wątpliwości, że będę ich potrzebował. Gdy przybyli, byłem nadal zbyt wściekły, by wyczarować jakieś słowa, więc Hugo wyjaśnił im sytuację. Patrzę, jak przerażenie i oburzenie rozprzestrzeniają się na ich zmęczonych twarzach i jestem wzruszony, gdy – jeden po drugim – wszyscy wstają i obiecują mi wierność w nadchodzącej walce.