Rozdział 46

Sinclair

Patrzę, jak Ella się wycofuje, życząc sobie, abym mógł odczytać jej skomplikowany umysł tak łatwo, jak potrafię odczytać mowę jej ciała. Mój wilk jest na mnie zły, że ją zdenerwowałem, ale nie jestem pewien, co zrobiłem źle. Lubiła mnie całować, nie ma co do tego wątpliwości. Nie wiem też, dlaczego kiedykolwiek pomyślałaby, że jestem typem niezobowiązującym – bo jestem wszystkim, tylko nie tym. Mimo to wydawała się mówić prawdę, kiedy powiedziała, że nie chce więcej. Co mam zrobić z tą informacją?

Ella wyraźnie czuje się niezrównoważona i moim obowiązkiem jest ją uspokoić – ale jeśli nie powie mi, dlaczego jest zdenerwowana, jak mam jej pomóc? Wiem dokładnie, co bym zrobił, gdyby była wilczycą, ale nie wiem, czy człowiek zareagowałby w ten sam sposób. Mój wilk chce, żebym spróbował – jest całkowicie przekonany, że Ella jest jak każda inna niezrównoważona partnerka, która potrzebuje tylko stanowczej ręki, aby przypomnieć jej, kto tu rządzi, aby mogła podzielić się z nami swoimi zmartwieniami. W końcu kazała mi obiecać, że będę więcej się komunikował –