Rozdział 6 Nie chcę, żeby była blisko Gregory'ego

„Cóż, ja...” Tessa rzuciła Nicholasowi przelotne spojrzenie, niepewna, jak odpowiedzieć na pytanie Gregory’ego.

W następnej sekundzie oczy chłopca zrobiły się czerwone, a on zacisnął usta w cienką linię, próbując powstrzymać się od płaczu, ale niestety, łzy i tak popłynęły.

Już same jego łzy wystarczyły, by serce Tessy rozpadło się na tysiąc kawałków.

Z boku Kieran poczuł, jak jego serce skręca się na cichy płacz Gregory'ego i szybko wtrącił: „Pozwól jej go trochę ponieść, Nicholas. Po co ten pośpiech? Poza tym ta pani zaraz wyjdzie na scenę, więc mogłaby po prostu przynieść Grega do sali i od razu zabrać się za występ. Spójrzcie na nasze dziecko — płacze! Jeśli mama zobaczy, jakie ma opuchnięte oczy, to wpadnie w panikę”.

Nicholas zmarszczył brwi, a jego przenikliwe spojrzenie zatrzymało się na Tessie przez długą chwilę. Co jest z tą kobietą? Co zrobiła, że Greg jest nią tak zafascynowany? Ale nie chciał też widzieć płaczącego Gregory'ego, więc zachował spokój, mówiąc urywany tonem: „Jeśli to nie jest zbyt kłopotliwe, panno Reinhart, to bylibyśmy bardzo wdzięczni, gdyby mogła pani dotrzymać towarzystwa naszemu Gregory'emu jeszcze przez jakiś czas. To tylko dziecko i potrafi być trochę nachalny, więc mamy nadzieję, że nie będzie pani miała nic przeciwko”.

Tessa natychmiast pokręciła głową. „Och, proszę, nie ma potrzeby być tak formalnym. To żaden problem, żeby się nim zająć”. Szczerze mówiąc, była zbyt przywiązana do Gregory'ego, żeby myśleć o nim jako o obowiązku, choć przyznawała, że była zaskoczona, że Nicholas pozwolił komuś z zewnątrz, takiemu jak ona, zająć się jego synem.

Gregory natomiast nie rozwodził się nad tym zbytnio. Znacznie się rozweselił, gdy ojciec dał zielone światło i swoim charakterystycznym dziecięcym głosem powiedział: „Dziękuję, tato!”

Następnie szybko odwrócił się, by spojrzeć na Tessę z uwielbieniem. „Piękna pani, nadal potrzebujesz skrzypiec, prawda? Zabiorę cię do ogromnej kolekcji skrzypiec babci, a ty możesz wybrać, które chcesz!”

Tessa skinęła głową z pobłażaniem. „Dobrze, prowadź”.

Odzyskawszy wyraźnie siły ducha, Gregory z radością wyciągnął swoją małą rączkę i wskazał Tessy drogę.

Po prostu oboje opuścili okolice salonu VIP i udali się do prowizorycznego pokoju muzycznego Madame Sawyer na jachcie.

Teraz, gdy Kieran i Nicholas zostali sami, wymienili szybkie spojrzenia z niedowierzaniem. Pierwszy z nich jako pierwszy zastanowił się w oszołomieniu: „Wow, nie uważasz, że Greg jest trochę zbyt hojny? Mama nie pozwoliłaby nikomu nawet podmuchać na jej kolekcji skrzypiec, a wystawiła je tylko dlatego, że dzisiaj są urodziny Grega. Czy po prostu pozwolimy mu przyprowadzić do pokoju osoby z zewnątrz i pożyczyć dowolny instrument, jakiego zapragną?”

Spojrzenie Nicholasa pociemniało, ale nic nie powiedział, obserwując, jak Tessa i Gregory wchodzą ze sobą w interakcję.

Odwrócił się i zwrócił się cichym głosem do ochroniarza siedzącego obok niego: „Opowiedz mi wszystko, co wydarzyło się wcześniej, i nie przegap żadnego szczegółu!”

Ochroniarz wiedział, że nie ma sensu kazać mu czekać, więc szybko opowiedział mu o wszystkim, co wydarzyło się poza salonem orkiestry, aż do tej chwili między Tessą i Gregorym.

Usłyszawszy to wszystko, Nicholas jedynie zmarszczył brwi. O ile mógł stwierdzić, Gregory był tym, który dobrowolnie zaoferował kobiecie swoje uczucia, bez jej udziału. Ale ten mały chłopiec nigdy wcześniej nie był tak blisko z żadnym obcym, więc dlaczego ta kobieta? Co w niej takiego wyjątkowego?

Nicholas wciąż rozmyślał nad tym, gdy Kieran nagle przypomniał sobie coś obok niego. Pocierając brodę w zamyśleniu, Kieran powiedział cicho: „Pamiętam, jak Greg mówił, że chciałby, aby pewna skrzypaczka wystąpiła na jego urodziny, i nawet podał mi jej pełne imię. Myślisz, że ta kobieta jest skrzypaczką, o której mówił? Jeśli tak, to... Greg musiał ją wcześniej poznać”.

Kiedy to usłyszał, wyraz twarzy Nicholasa stał się burzliwy.

„Nicholas, myślę, że coś jest nie tak z tą kobietą! Może próbuje zbliżyć się do Grega z jakimś ukrytym zamiarem. Musimy być czujni”.

„Jak tylko skończy się przedstawienie, nie chcę, żeby ta kobieta zbliżała się do Gregory'ego!” Nicholas warknął chłodno.

„Oczywiście. Zostaw to mnie” – obiecał Kieran uroczyście, patrząc ponuro.

…

W pokoju muzycznym Tessa przeżyła szok, gdy ujrzała przed sobą dziesiątki bezcennych, drogocennych skrzypiec.

Ze wszystkich skrzypiec, jakie tu były, najtańsze mogły kosztować blisko milion, a gdyby zdarzył się wypadek, przerażała ją myśl o tym, jak zapłaci za szkody.

Właśnie wtedy Greg sięgnął w górę i wskazał na skrzypce leżące na najwyższej półce, po czym powiedział do jednego z ochroniarzy za nimi: „Ty tam, natychmiast zabierz nam te skrzypce”.

Nie tracąc ani sekundy, ochroniarz wykonał polecenie.

Gregory spojrzał na Tessę znacząco. „Ładna pani, te skrzypce do ciebie pasują”.

Kiedy przyjrzała się instrumentowi, poczuła, jak jej serce przestaje bić. Skrzypce, które jej podarowano, zostały ręcznie wykonane przez jednego z najbardziej znanych lutników na świecie i były warte co najmniej dziesięć milionów. Prośba o zagranie na nich symfonii tylko zwiększy presję na moim występie!

Nicholas i Kieran stali w drzwiach i z pewnym zainteresowaniem obserwowali tę scenę.

Być może skłoniony naleganiem Gregory'ego i nieco zdezorientowany późniejszym wahaniem Tessy, Nicholas odezwał się chłodno: „Panno Reinhart, skoro dziś są urodziny Gregory'ego, powinnaś zabrać skrzypce na swój występ, skoro tak mu się podobają”.

Sądząc po twardym tonie, Tessa zrozumiała, że nie oferuje on pola do negocjacji ani odrzucenia. Mimo to, wciąż była sceptyczna, gdy to usłyszała, ale ustąpiła i przyjęła skrzypce tak uprzejmie, jak to możliwe. „W takim razie, ja... Dziękuję, Prezydencie Sawyer”.

Nicholas skinął głową. „Te skrzypce są jedyne w swoim rodzaju, więc mam nadzieję, że wydobędziesz z nich to, co najlepsze, panno Reinhart. Nie chcielibyśmy, żeby Gregory był teraz rozczarowany, prawda?” Po tych słowach podniósł rękę i sprawdził godzinę na swoim zegarku naręcznym z limitowanej edycji kolekcjonerskiej, po czym zauważył: „Bankiet już się zaczyna. Może pani już wyjść, żeby przygotować się do występu, panno Reinhart. Wyprowadzę stąd Gregory'ego. Do zobaczenia później na ceremonii”.

Następnie zręcznie wyrwał Gregory'ego z rąk Tessy.

Gregory, niechętny do odejścia, spojrzał na Tessę z tęsknotą i wymamrotał: „P-do zobaczenia później na bankiecie, piękna damo!”

Nicholas nie dał mu szansy na protest czy ociąganie się. Odwrócił się na pięcie i wyszedł z sali muzycznej, nie oglądając się na Tessę.

Kiedy jego oddalająca się postać w końcu zniknęła z pola widzenia, Tessa westchnęła z ulgą.

Skłamałaby, gdyby powiedziała, że nie czuła ostrożności i niechęci Nicholasa do niej, ale nie mogła go za to winić. Gregory był przecież ważnym dzieckiem, takim, które miało odziedziczyć nazwisko i majątek rodziny Sawyer. To logiczne, że był pod tak intensywną obserwacją i ochroną przez cały czas.