Rozdział 3

W tym momencie rozległ się dźwięk pukania. Kamerdyner, pan Fu, zawołał zza drzwi: „Młody panie”.

Lu Yuzhen otworzył usta, by przemówić łagodnym tonem. „Wejdź.”

Pan Fu otworzył drzwi i wszedł. „Młody Mistrzu, jak należy obchodzić się z… Młodą Panią?”

Lu Yuzhen stał nieruchomo przy łóżku przez dłuższy czas. Miał 187 cm wzrostu, ubrany był tylko w najprostszy możliwy strój — białą koszulę i czarne spodnie — ale drogi materiał był tkany ręcznie, co podkreślało jego szczupłą sylwetkę i dostojną aurę.

Lu Yuzhen opuścił wzrok. Jego palce w wyćwiczony sposób stukały w jeden z błyszczących srebrnych guzików na koszuli. Spojrzał obojętnie na Xia Micheng. „Jestem pewien, że nadal nie wiesz, że na podwórku Ogrodu Orchidei są dwa wilki. Dlaczego by nie… rzucić cię im?”

Serce Xia Michenga się ścisnęło. Ludzie ze starszego pokolenia byli tymi, którzy zaaranżowali to małżeństwo. A konkretnie ci z czterech najbardziej znamienitych rodzin miasta Haicheng — rodzin Lu, Gu, Huo i Su.

Młody mistrz rodziny Lu był tym, który miał nad nimi absolutną władzę. Mówiono, że był najmłodszym i najbardziej przystojniakiem w świecie biznesu. Jednak nikt nigdy nie widział jego twarzy; był dość tajemniczy.

Ogród Orchidei był dość odosobniony. Na pierwszy rzut oka można było stwierdzić, że nie była to żadna okazała rezydencja. Xiasowie wysłali ludzi, aby zbadali Ogród Orchidei, ale wszystko, co udało im się ustalić, to fakt, że mieszkali tam babcia i jej wnuk, a wnuk ten był również półżywym, śmiertelnie chorym panem młodym, o którym mówili ludzie.

Największym pragnieniem Li Qianhui było wydanie jej dwóch córek za mąż za najbardziej wpływowe rodziny w Haicheng City. Wyniki śledztwa w Orchid Garden sprawiły, że zapragnęła rozwalić groby przodków rodziny Xia, aby móc domagać się podania przyczyny tego pozorowanego małżeństwa.

Li Qianhui nie chciała, aby jej córki poślubiły tego mężczyznę, ale Xia Chunyang był konserwatystą, który cenił synowską cześć. Nie chciał złamać umowy małżeńskiej, którą zawarły starsze pokolenia.

Jej córki nie mogły poślubić tego mężczyzny, ale wtedy Li Qianhui pomyślała o Xia Micheng, więc sprowadziła dziewczynę z powrotem, aby poślubić ją zamiast córek.

Według wiedzy Xia Micheng, mężczyzna przed nią z pewnością nie był żadnym godnym szlachcicem. Była jednak zdezorientowana.

Mężczyzna stojący przed nią emanował obojętnością i pogardą, nawet samymi ruchami. Zimna elegancja emanowała z jego istoty, jakby był królem dowodzącym swoim ludem, uniemożliwiającym ludziom robienie czegokolwiek poza czczeniem go u jego stóp.

Miał nawet wilki na swoim podwórku. Hodowla wilków nie była czymś, na co mogli sobie pozwolić zwykli ludzie.

Xia Micheng chciał przemówić, ale wtedy mężczyzna nagle położył ręce na biurku. Jego majestatyczne oczy ujawniły bolesny wyraz.

Wyraz twarzy lokaja uległ zmianie. Szybko krzyknął: „Młody Panie, zaraz wezwę lekarza!”

Spojrzenie Xia Michenga przesunęło się niżej. Żyły na jego dłoniach pulsowały już szaleńczo, jakby były oznaką narastającej choroby.

On jest chory? A to przerażająca choroba.

Spojrzenie Xia Micheng spotkało się z krwistoczerwonymi oczami mężczyzny; Lu Yuzhen odwrócił głowę, żeby na nią spojrzeć, ale to do lokaja zwracał się zamiast tego, gdy warknął: „Wyprowadź ją!”

„ Młoda Pani, powinnaś się pospieszyć i wyjść” – powiedział szybko kamerdyner.

Xia Micheng wiedziała, że nie może odejść. Wróciła do rodziny Xia z celem w głowie, ale potrzebowała pozycji panny młodej w Orchid Garden.

Xia Micheng spojrzała na Lu Yuzhena swoimi czystymi oczami; nie miała zamiaru unikać jego wzroku. „Jesteś chory. Co ci dolega? Mam pewną wiedzę medyczną i jestem biegła w akupunkturze. Mogę cię wyleczyć”.

Lu Yuzhen zacisnął usta w ostrą linię. „Wynoś się!” Te słowa zdawały się wyrywać z jego gardła.

Jednak Xia Micheng nie odeszła. Nawet do niego podeszła. „Czuję na tobie lilię, wolfiporię extensa, gastrodia elata i inne rzadkie zioła. To wszystko są tradycyjne chińskie lekarstwa na… bezsenność. Jeśli dobrze zgaduję, masz zaburzenia snu. Nie możesz spać w nocy”.

Kamerdyner spojrzał na Xia Micheng oszołomiony. „Młoda Pani, ty…”

Przejrzyste spojrzenie Xia Micheng wylądowało na przystojnej twarzy Lu Yuzhena. „Jaki jest zakres twojej somnipatii? Gdy osiągnie pewien poziom, twój stan psychiczny zostanie poważnie dotknięty. Gdy twoje ciało jest wyczerpane, ale nie jest w stanie przyjąć odpoczynku, w tobie ujawni się inne ja, a to drugie ja jest smutne, drażliwe i przerażające. To prawie jak choroba sama w sobie”.

Kąciki wąskich oczu Lu Yuzhena stawały się jeszcze bardziej czerwone; ciemna chmura wisiała już nad jego czołem. Wyciągnął rękę i jednym ruchem chwycił szyję Xia Micheng.

Szyja dziewczyny była niesamowicie gładka i miękka. Gdyby choć delikatnie ją ścisnął, jej życie by się skończyło.

„ Młoda Pani, proszę nie drażnij już Młodego Pana! Młody Panie, proszę puść Młodą Panią natychmiast!” Kamerdyner był tak zdenerwowany, że miał zamiar rzucić się na nią.

Powietrze, którym mogła oddychać, było coraz rzadsze; jej mała twarz zaczynała robić się czerwona. Mimo to jej mała rączka poruszyła się i szybko wbiła igłę w punkt nacisku na Lu Yuzhena.

Uścisk Lu Yuzhena osłabł i opadł na sofę.

Xia Micheng jęknęła i ciężko dyszała. Nie chciała umierać, kiedy tu wróciła. Właśnie wtedy była przerażona.

Ten mężczyzna przed nią był zbyt niebezpieczny. Nieważne, jaka jest tajemnica jego tożsamości; wystarczyło zwykłe zaburzenie snu, by w mgnieniu oka zmienić go z eleganckiego i szlachetnego człowieka w potwora.

Jednak nie mogła się już wycofać. Wszystko, co mogła zrobić, to iść dalej.

Xia Micheng poprawiła oddech i podeszła do niego od tyłu. Następnie uniosła smukłe palce i położyła je na jego skroniach, masując go.

Lu Yuzhen zasłonił swoje majestatyczne oczy, maskując ich zaczerwienienie. „Twoim wyobrażeniem leczenia jest masaż?”

„ Musisz być zadowolony. Jesteś pierwszym mężczyzną, dla którego to zrobiłam.”

„ Mówisz tak, jakbyś nie była pierwszą kobietą, która miała przyjemność mnie masować.”

„…”

Była bez słowa.

Wygląda na to, że nie mogę z nim porozmawiać.

„Pozwól mi żyć. Pozwól nam się dogadać. Dopóki nie będziesz mnie pytać o moje prywatne sprawy, pomogę ci udawać przed twoją babcią. Mogę nawet wyleczyć twoją bezsenność. Co ty na to?”

Lu Yuzhen nie odpowiedział.

Kiedy Xia Micheng wbijał długą igłę w punkt akupunkturowy w głowie Lu Yuzhena, ten zamknął oczy, a następnie jego głowa opadła na sofę.

Xia Micheng szybko wyciągnął ręce, by delikatnie i czule go złapać.

Zasnął.

Kamerdyner już się pocił. Nikt nie wiedział o tożsamości jego pana, ale on wiedział o tym bardzo dobrze. Jego panem był młody mistrz rodziny Lu, który był niezwykle błogosławioną osobą. Jako nastolatek próbował swoich sił w świecie biznesu i w pojedynkę stworzył legendę, jaką była rodzina Lu.

Nikt nigdy nie odważył się… targować… się z jego panem w ten sposób. Co więcej, zrobiła to dziewczyna.

Dziewczyny, które miały szczęście spotkać jego pana, były w nim szaleńczo zakochane. Kochały go, były nim zauroczone, żarliwie pragnąc móc rzucić mu się w ramiona.

Młoda pani przed jego oczami była wyjątkowa. Nawet gdy stan jego młodego pana się pogorszył, udało jej się zachować spokój, szczerość i rozum.

A co najbardziej szokujące, Młody Mistrz zasnął!

Młody Mistrz już od dłuższego czasu nie spał!

Lekarze i mistrzowie, którzy leczyli Młodego Mistrza z bezsenności, należeli do najlepszych na świecie, ale ich wysiłki były daremne. A mimo to Młody Mistrz zasnął w rękach Młodej Pani!

Kamerdyner przemówił. „Młoda Pani…”

Xia Micheng położyła palec na ustach w geście uciszającym. „Możesz odejść. Jestem tutaj.”

Nie był pewien dlaczego, ale kamerdyner poczuł, że ta dama ma kojącą aurę. Posłusznie się wycofał i opuścił pokój.

……

W pokoju panowała całkowita cisza.

Xia Micheng pozwoliła mu odpocząć w swoich ramionach przez chwilę. Dopiero gdy zapadł w głęboki sen, przeniosła go całkowicie na sofę i przykryła kocem.

Gdy już to zrobiła, Xia Micheng położyła się do łóżka i zasnęła, wciąż mając na sobie suknię ślubną.

Wtedy Lu Yuzhen powoli otworzył oczy. Obudził się.