Rozdział 1906 Pojednanie

Oczy Brandona wypełniły się bólem, gdy Janet poprosiła go, żeby wyszedł. Ponownie złapał ją za ramię, a jego głos lekko zadrżał, gdy błagał: „Wolałbym, żebyś na mnie krzyczała, strofowała mnie, a nawet uderzyła — po prostu nie proś mnie, żebym wyszedł. Nie odpychaj mnie, okej? Potrzebujesz teraz opieki bardziej niż kiedykolwiek. Jak mógłbym odejść?”

Janet ponownie strząsnęła jego dłoń, jej głos był spokojny i opanowany. „Nie chcę cię teraz widzieć. Czy możesz dać mi trochę czasu na uspokojenie się? Proszę, wróć najpierw. Zadzwonię, kiedy będę gotowa”.

„Nie ma mowy!” Brandon obstawał przy swoim. „Muszę zostać i zaopiekować się tobą. Jak mógłbym cię tak zostawić? Albo pozwól mi zostać, żebym się tobą zaopiekował, albo wróć ze mną do domu”.