Rozdział 7: Przesłuchanie

Przez następne trzy dni Wendy rzadko wychodziła ze swojego pokoju.

Poza posiłkami i snem, resztę czasu spędzała na czytaniu i zagłębianiu się w Historię konkubiny Ivanki.

Strony scenariusza, które były nowe i czyste, gdy go dostała, były teraz pozaginane od uszkodzeń.

Opowieść o konkubinie Ivance zaczyna się w najniższych miejscach pałacu.

W ciągu 10 lat udało jej się wznieść ponad swoją pozycję i dotrzeć na szczyt, przewyższając rangą nawet samą królową.

Po śmierci cesarza została cesarzową wdową, popierając roszczenia swego syna do tronu.

Z młodej i niewinnej dziewczyny stała się najpotężniejszą kobietą swoich czasów.

Najbardziej ekscytująca część opowieści dotyczyła mnóstwa kobiet w pałacu cesarskim, które walczyły ze sobą zarówno otwarcie, jak i w tajemnicy.

Niespodzianki i zwroty akcji trzymają czytelników w napięciu i niecierpliwie czekają na to, co wydarzy się dalej.

Nie trzeba dodawać, że Lady Ivanka zagrała główną rolę.

Następnie przyszła rola królowej, ale poza tym, że była drugą bohaterką, miała być także najbardziej znaczącym czarnym charakterem w całej sztuce.

A potem była Lady Faye — rola, która została przydzielona Wendy na przesłuchaniu.

Mimo że postać Lady Faye pojawia się dopiero w połowie fabuły, odegrała ona kluczową rolę.

Można nawet powiedzieć, że była trzecią bohaterką opowieści.

Zajęło jej to całe trzy dni, ale Wendy w końcu zrozumiała swoją postać i zapamiętała wszystkie jej kwestie.

Wkrótce nadszedł dzień przesłuchania.

Spotkanie zaplanowano na dziesiątą rano w Studio City.

Był to stosunkowo odległy obszar, położony w znacznej odległości od miejsca zamieszkania Wendy.

Dlatego też, szczególnie teraz, zaczynała dzień wcześniej niż zwykle.

Wybrany przez nią strój składał się z prostej białej koszulki, obcisłych dżinsów i pary białych płóciennych butów.

Związała kręcone włosy w wysoki kucyk. Z piękną twarzą bez makijażu wyglądała jak zwykła studentka college'u.

„Kochanie, czy mamusia dobrze wygląda?” – zapytała z oczekiwaniem, kołysząc kucykiem z boku na bok.

„Tak, wyglądasz wspaniale!”

wykrzyknął chłopiec, ale po jego słowach nastąpił grymas.

„Ale mamo, czy nie mówiłaś, że rola, którą będziesz grać, jest podobna do włóczęgi? ! Czy nie powinna ubierać się bardziej prowokacyjnie, żeby pasować do profilu postaci? Wendy nie mogła znaleźć słów.

Włóczęga! Czy Raymond nauczył się tego słowa od niej? Przesunęła dłonią po skroni świadomie i pośpiesznie zmieniła temat.

„Cóż, nie zrozumiałbyś, jak to działa. Zyskam większą uwagę, jeśli odejdę od początkowych założeń sędziów”.

Chłopiec przechylił głowę na bok, a na jego twarzy malowało się zdziwienie.

Wendy przystąpiła do przygotowania prostego śniadania.

Właśnie skończyli jeść, gdy Roger przyjechał, żeby ją odebrać.

"Dzień dobry!"

"Dzień dobry!"

Z uśmiechem wszedł do salonu i odebrał Raymonda.

„Czy przyzwyczaiłeś się do życia tutaj?”

Zauważył, że ostatnio matka i syn byli w dobrych nastrojach.

Chłopiec odpowiedział poważnie: „Będę czuł się dobrze wszędzie, dopóki mamusia będzie ze mną”.

„To dobrze.”

Roger odwrócił się, spojrzał na Wendy i skinął głową.

„Wygląda na to, że jesteś gotowy na przesłuchanie”.

„Oczywiście! Jestem pewna, że dostanę rolę Lady Faye!”

Wcześniej nie miała nic przeciwko temu, ale po tym, jak dowiedziała się, że Eris będzie główną bohaterką sztuki, Wendy postanowiła zdobyć tę rolę.

Lady Ivanka i Lady Faye zagrały razem wiele scen, a ona zamierzała pokazać widzom, która z nich jest lepszą aktorką – ona czy Eris.

Wendy zamierzała zrobić z tego show koszmar dla swojej przyrodniej siostry! Roger spojrzał na zegarek.

„Robi się późno. Chyba powinniśmy się ruszyć.”

"No to jedziemy!"

"No to jedziemy!"

Studio City było największym tego typu obiektem w kraju.

Na terenie obiektu nakręcono wiele klasycznych filmów.

W związku z tym w okolicy często można było spotkać znane gwiazdy, co naturalnie spowodowało, że zaczęli się tam gromadzić fani.

Z biegiem czasu Studio City stało się atrakcją turystyczną, którą o każdej porze dnia i nocy odwiedzało mnóstwo ludzi.

Było to bardzo ruchliwe miejsce.

Tego dnia ludzie tłoczyli się również przy bramach i Roger nie był w stanie ich ominąć.

Ostatecznie zaparkował przed najbliższym KFC.

"Jesteśmy tu!"

"Dobra!"

Roger podał Wendy przepustkę.

„Weź to ze sobą. Pokaż to personelowi, a oni cię wpuszczą. Numer wskazywał twoje miejsce w kolejce na przesłuchanie. Wiele ważniaków zainwestowało w The Story of Concubine Ivanka i mają duże oczekiwania co do tego projektu. Największymi sponsorami są Glory Media pod Oliver Group i Starlight Media, pod którą podpisała kontrakt Eris. Prezesi tych dwóch firm będą obecni na przesłuchaniu. Musisz wykorzystać tę okazję, Wendy. Co ważniejsze, reżyser serialu, Carter, ma prawo wybrać wszystkich aktorów i aktorki. Najważniejsze jest, abyś przekonała go, że nadajesz się do tej pracy. Rozumiesz?”

Oczywiście, że zrozumiała.

Była aktorką, która nie miała żadnego wsparcia ze strony firmy, co oznaczało, że nie miała żadnej sieci kontaktów ani zasobów w branży.

Była to rzeczywiście doskonała okazja do nawiązania kontaktów.

Jeśli wypadnie dobrze i zrobi wrażenie na szefach dwóch gigantów branży rozrywkowej, ma szansę na kontrakt z jedną z nich.

„Nie pójdziesz ze mną?”

Roger nie odpowiedział, a jego wzrok stał się nieobecny.

"Roger?"

Otrząsnął się niemal natychmiast, a jego zwykłe ciepłe usposobienie powróciło.

„Nie, zostanę tutaj. Ray i ja będziemy czekać na ciebie i twoje dobre wieści”.

"Dobra!"

Wendy weszła do Studio City i udała się do sali przesłuchań do Historii konkubiny Ivanki.

Tak jak powiedział Roger, nie została zablokowana przez personel po okazaniu karty.

„Przyszedłeś na przesłuchanie?” – zapytał pracownik, oglądając wizytówkę.

Następnie podniósł głowę, by spojrzeć na Wendy, a jego oczy rozszerzyły się, gdy ujrzał jej piękno.

Jego ton złagodniał.

„W takim razie tędy.”

"Tak, dziękuję."

Wendy podążyła za nim do miejsca przypominającego tył sceny.

Było już tłoczno od młodych dziewcząt, każda z nich piękna i pełna gracji w ruchach.

Jednakże ich zdenerwowanie było oczywiste, gdy czekali, aż zostaną wywołane ich nazwiska.

Gdy tylko Wendy weszła w pobliże budynku, natychmiast spotkała się z nieprzyjaznymi spojrzeniami innych początkujących aktorek.

Pracownica próbowała jej wyjaśnić sytuację cichym głosem.

„Prawie wszystkie role kobiece w sztuce zostały już ustalone. Tylko rola Lady Faye jest wolna i wszyscy tutaj biorą udział w przesłuchaniach do tej jednej roli”.

Ach, więc wszyscy konkurowali o to samo. Oczywiście, że byli wobec siebie wrogo nastawieni.

„Dziękuję za informację,”

Wendy uśmiechnęła się i spojrzała w oczy personelowi.

Ponieważ był młodym mężczyzną w wieku dwudziestu kilku lat, jego twarz i uszy natychmiast zrobiły się czerwone.

Podrapał się po tyle głowy i zająknął się.

„Uhm...Cóż...Nie ma za co! Ja, uh, wierzę w ciebie.Na pewno ci się uda! Więc ja...mam jeszcze pracę do wykonania.Już wychodzę!”

Wendy musiała się zaśmiać na widok jego reakcji. Spojrzała na kartkę, którą trzymała w dłoni. Był na niej numer trzydzieści.

Naprawdę? Trzydzieści? To było zdecydowanie pod koniec przesłuchania.

Każdy w branży wiedział, jak wyglądają tego typu przesłuchania.

Im więcej uczestników, tym występy były ciekawsze.

W końcu musieli się czymś wyróżnić i upewnić, że sędziowie o nich zapamiętają.

W większości przypadków pierwsi kandydaci na przesłuchaniach są łatwo zapominani, ponieważ im dalej w kolejce, tym ich występy są bardziej intensywne.

Roger naprawdę zrobił jej dobrze.

Nie tylko zapewnił jej szansę na przesłuchanie, ale także poczynił kroki, które miały okazać się dla niej korzystne.

„Przesłuchanie się zaczyna!”

Ta informacja zdawała się jeszcze bardziej zdenerwować dziewczęta, ale Wendy zachowała spokój.

Usiadła i oparła się o ścianę, zamknęła oczy i spokojnie czekała na swoją kolej.

Liczba dziewcząt w pokoju malała jedna po drugiej, a po długiej chwili

„Numer trzydzieści! Twoja kolej!”

Wendy otworzyła oczy i podniosła rękę.

"To ja!"

Tymczasem w biurze zlokalizowanym w zakamarkach Studio City na ogromnym monitorze wyświetlano całą relację z punktu widzenia sędziów.

W tym momencie Wendy wyszła z bocznych drzwi i ruszyła w stronę środka pokoju.

Mała dziewczynka z potarganymi włosami, która przed chwilą drzemała, podskoczyła na ten widok.

Wyprostowała się i chwyciła Ryana za rękę.

„Ach! Jest tutaj! Piękna ciocia przyjechała!”